Change

Rozdział 17.

                                                   ~Oczami Harry’ego~

Z dnia na dzień coraz więcej myślałem o niej , o nas . Kochałem ją , po raz pierwszy w życiu byłem naprawdę zakochany , ale niedawno zacząłem odczuwać wrażenie , że nasz związek jej szkodzi. Po pierwsze szansa na to , że dostanie się na studia zniknęła z chwilą , w której wstąpiła do gangu , po drugie wiem , że zaczęła palić i widzę , że z jej głosem jest coraz gorzej . Mam straszna wyrzuty sumienia , powoli zaczynam myśleć , że lepiej byłoby , gdybyśmy się rozstali , już  tak wystarczająco zniszczyłem jej życie , chcę , żeby była szczęśliwa , a ze mną nie ma na to szans. Wiem kim jestem , wiem jaki jestem , wiem , że ze mną nigdy nie ułoży sobie życia tak jak powinna .
Może przesadzam , ale tak naprawdę ona jest jedyną osobą , na której mi zależy . Przez to będę musiał ją stracić , jednak tak będzie lepiej … dla niej …

                                                             ***

Niedziela , ustaliłem z Julką , że o mojej rodzinie opowiem jej wieczorem , choć jest o dla mnie strasznie trudne to wiem , że muszę to zrobić . Nie lubię mówić o sobie , a o rodzinie tym bardziej , ale chyba zbyt długo zwlekałem , żeby uświadomić Julię z prawdą .

Wieczór pasował nam obojgu , ponieważ moja dziewczyna wraz ze swoją przyjaciółką Pauliną postanowiły wyjść dzisiaj na miasto , podobno mają porozmawiać o czymś ważnym . Ja  jak zwykle udałem się do siedziby , gdzie razem z chłopakami mieliśmy obgadać parę spraw dotyczących naszej nowej akcji .

- …. No i potem po prostu się ucieknie … - właśnie skończyłem tłumaczyć chłopakom mój plan  - yy…. Zayn , która  jest godzina ? – zapytałem po chwili , robiło się coraz ciemniej , a dziewczyny jeszcze nie wracały , zaczynałem się martwić .

- W pół do 20 , a co ? – Malik odłożył czarny telefon komórkowy  na stół .

- Julka i Paula jeszcze nie wracają … - odpowiedziałem mu zerkając przez  okno wychodzące na wejście do budynku .

- Stary , spoko , pewnie się w jakimś sklepie  zatrzymały , albo kogoś spotkały – Liam próbował mnie pocieszyć , jednak moje zdenerwowanie nie mijało , miałem dziwne przeczucie , że stanie się coś złego .

                                                    ~Oczami Julii~

- I co ja mam zrobić ? Boję się mu o tym powiedzieć … - przyjaciółka szła ze spuszczoną głową , po mimo trzy godzinnej rozmowy na jeden i ten sam temat nadal nie mogłyśmy znieść  rozwiązania problemu .

- Ale musisz mu powiedzieć , przecież to nie jest nic złego , stało się  już – próbowałam ją pocieszyć i zachęcić do poinformowania Malik’a o zaistniałej sytuacji .

- Jak to nic się nie stało ?! Przecież ja jestem w ciąży ! – z oczu Pauliny znowu zaczęły lecieć łzy , było mi jej szkoda , mogłam jedynie domyślać się jak jest jej ciężko teraz , jednak prócz powiedzeniem prawdy nie widziałam , żadnego  sensownego rozwiązania .

- Paula spokojnie – podłam jej chusteczkę higieniczną – on przecież nie zerwie z  tobą i nie zostawi cię samej , Zayn cię kocha i poradzicie sobie , tylko ty nie możesz panikować  .

- Łatwo ci mówić , ty przynajmniej nie masz takich problemów – westchnęła wycierając  ślady po rozmazanym tuszu do rzęs .

- No wiesz ja muszę się tylko ukrywać przed rodzicami , którzy chcą wydać mnie za mąż za obcego faceta – zaśmiałam się .

- Przepraszam …. Zapomniałam ….

- Nic się nie stało , ty masz gorzej – uśmiechnęłam się i wzięłam ją pod rękę – wracajmy już do chłopaków , bo jest już strasznie ciemno .

- Nie wiem jak ty , ale ja powoli zaczynam się bać … - wyszeptała dziewczyna .

- Ja też …

Weszłyśmy właśnie w uliczkę , w której świeciła się tylko jedna latarnia , było tak przeraźliwie ciemno i zimno , że co chwili czułam ja po moich plecach przebiega zimny dreszcz. Jedyne co było słychać to stukanie naszych obcasów , czułam się jak w jakimś horrorze .

Nagle zobaczyłyśmy jak zza budynków wychodzi czterech młodych mężczyzn , którzy jednocześnie nas otoczyli . Zbliżali się szybko nie dając nam żadnej drogi do ucieczki , z resztą byłyśmy zbyt sparaliżowane strachem , żeby móc choćby się ruszyć .

- Proszę , proszę , proszę czyżby dziewczyna Styles’a się zgubiła – znałam ten głos , niski bas należał do znajomego mojego chłopak , Nick’a .

Przełknęłam głośno ślinę i przybliżyłam się do przyjaciółki , nie potrafiłam odpowiedzieć , głos utkwił mi w gardle .

- O jak widać głos też straciła – zaśmiał się jakiś chłopak , którego nie znała żadna z nas.

- Zadzwoń do chłopaków – szepnęłam do przyjaciółki przez zaciśnięte zęby.

- Jak ? – zapytała drążącym głosem .

- Zajmę ich czymś – powiedziałam lecz tak naprawdę nie byłam świadoma swoich słów .

Musiałam zagadać ich chociaż na dwie minuty , żeby Paula zdążyła się dodzwonić .

- Eee… - nie miałam pojęcia jak zacząć – czego od nas chcesz Nick ? – zapytałam starając się mówić tak jakbym  się go nie bała .

- Chcę ciebie ślicznotko – uśmiechnął się chytro .

- Pomarzyć sobie możesz – uśmiechnęłam się z udawaną słodkością .

- Ja zawsze dostaje to co chcę – warknął .

- Gwiazdka była w grudniu –przewróciłam oczami – a poza tym , co z ciebie za przyjaciel , skoro odbijasz Styles’owi dziewczynę ?

- Pff… proszę cię , ja jestem od niego lepszy – powiedział pewny siebie ,nie wiedziałam , że Nick jest tak bardzo wpatrzony w siebie.

- Nie sądzę …

- A chcesz się przekonać ? – chłopak złapał mnie za biodra i zaczął przybliżać swoje usta do moich ,

zaczęłam się szarpać , jednak uścisk był tak silny , że nie miałam szans się wyrwać , ale przecież nie mogłam pozwolić mu się pocałować !

Nagle na ulice wjechało srebrne Volvo , samochód Liam . Gdy tylko zaparkował ze środka wybiegła  piątka naszych wybawców . Korzystając z okazji , że mój oprawca akurat na mnie nie patrzył podniosłam nogę i celując w jego czułe miejsce  mocno go uderzyłam , w jednej chwili rozluźnił uścisk . Nie patrząc na zwijającego się z bólu chłopaka  poszłam w ślady przyjaciółki i szybko pobiegłam do swojego chłopaka . Gdy byłam już tuż przy Harry rzuciłam mu się na szyję i szepnęłam :

- Tak strasznie się bałam …

- Już dobrze … ze mnę jesteś bezpieczna – odpowiedział i przyciągnął mnie jak najbliżej siebie .

To całe zdarzenie nie mogło się tak szczęśliwie skończyć , w tej chwili dwa gangi stały naprzeciwko siebie , a ich przywódcy byli mocno na siebie wkurzenie , to mogło prowadzić jedynie to ostrej bójki , która toczyć się będzie o mnie….

_________________________________________________________________________________

Mam nadzieje , że mój spontaniczny pomysł się wam spodobał ^^ Tak na marginesie to ja i moja przyjaciółka dzisiaj wracałyśmy do domu taką ciemną uliczką , więc tak zrodził się ten pomysł ;D

15 KOMENTARZY = W ŚRODĘ NOWY ROZDZIAŁ <3 ( przepraszam , ale mam dużo sprawdzianów i wcześniej nie da rady ;c )