Change

Rozdział 10.

                                                          ~Oczami Julii~

- Co mam ci wytłumaczyć ? – zapytał odwracając ode mnie wzrok.

- Dlaczego nie mogłeś powiedzieć Nick’owi tego co do mnie czujesz ? – mówiłam spokojnym głosem , nie

chciałam go zrazić , więc nie było mowy o krzyczeniu czy usilnym wyciąganiu z niego informacji .

- Chodź  - wyrwał się z moich objęć i poszedł w kierunku wyjścia z pomieszczenia .

Znowu nie rozumiałam jego zachowania , jednak posłusznie poszłam za nim . Chłopak wszedł na schody , które prowadziły na dach , szybko stawiał kroki , po chwili kompletnie zniknął z mojego pola widzenia , był taki obojętny. Jego wyraz twarzy nie mówił absolutnie nic , poza tym , że chce , żebym zostawiła go w spokoju , niestety tym razem tak łatwo się nie poddam , muszę znać prawdę i nie ma mowy o jakichkolwiek zmianach tematu.

Po krótkiej chwili znalazłam się na miejscu , czyli na dachu budynku , z którego był niesamowity widok . Niebo lśniło milionem gwiazd , a w oddali błyszczały się kolorowo oświetlone , londyńskie budynki, to było coś niesamowitego , chyba pierwszy raz w życiu widziałam coś co miało w sobie tyle…hm… magii ….

Harry siedział przy krańcu , tak , że jego nogi zwisały w dół , głowę miał spuszczoną i nerwowo bawił się palcami , nie zastanawiając się ani chwili dłużej podeszłam i usiadłam obok niego , przyznam szczerze , że mam lęk wysokości , jednak w tej sytuacji było mi to obojętne . Przysunęłam się jak najbliżej mogłam , po czym zapytałam :

- Teraz możesz mi to wyjaśnić ?

- Wiesz w ogóle dlaczego stałem się taki jaki jestem ? – zadał swoje pytanie tak jakby nie usłyszał mojego .

- Zależy co masz na myśli – odpowiedziałam dość zdziwiona.

-  No to , że jestem zły , palę , ćpam , piję itp.

- Aaa … to nie mam pojęcia – przyznałam  się , w sumie to nawet nigdy nie zastanawiałam się nad tym co sprawiło , że Styles jest taki jak siebie opisał , myślałam , że taki było od zawsze , najwyraźniej się myliłam …

- To chyba najwyższa pora , żebym ci opowiedział  - spojrzał na mnie ufnym wzrokiem – ale obiecaj mi coś – uśmiechnęłam się delikatnie chcąc dodać mu chęci – nigdy nikomu nie powiesz o tym co dzisiaj usłyszysz .

- Obiecuję .

- Ok. –westchnął ciężko i przeniósł wzrok na miasto , które z tego miejsca wydawało się być bardzo daleko  – wszystko zaczęło się , gdy miałem 15 lat , mieszkałem wtedy jeszcze w Holmes Chapel . Był tam taki chłopak i miał na imię tak samo jak ja , on był po prostu kimś kto każdy chciał być , miał markowe ciuchy , wszystkie dziewczyny na niego leciały , był najpopularniejszy  i zakochany w mojej siostrze , tak na zabój … Na początku strasznie się cieszyłem , że ktoś taki jak on będzie chłopakiem Gemmy , tyle , że gdy ten Harry poprosił ją o chodzenie to ona mu odmówiła , a on się strasznie wkurzył – Styles popatrzył na mnie – i ją zgwałcił , a ja to wszystko widziałem …

- Ojejku – nie wiedziałam co mam powiedzieć , a to słowo niekontrolowanie wypłynęło z moich ust – ale ja nadal nic nie rozumiem …

- Chodzi o to , że ja zawsze bałem się zakochać , bo bałem się , że skrzywdzę jakąś dziewczynę tak jak on skrzywdził moją siostrą , wtedy stałem się taki obojętny ,nie pozwalałem sobie na jakieś większe uczucia , sądziłem , że używki i panny na jedną noc mi wystarczą , ale … - przerwał na chwilę , złapał moją dłoń i popatrzył mi prosto w oczy – potem zobaczyłem ciebie i dostałem bzika na twoim punkcie , nie mogłem przestać myśleć o tobie , codziennie wyobrażałem sobie to jak jesteś ze mną . Po tym jak spędziliśmy razem noc to czułem się tak jak jeszcze nigdy wcześniej , byłem najszczęśliwszym facetem na świecie , bo w końcu byłaś moja , a gdy jeszcze chciałaś dojść do gangu to mojego szczęścia nie dało się już opisać . A jeśli chodzi  o Nick’a to ja mu obiecałem , że nigdy się  nie zakocham , to on wkręcił mnie w to wszystko , gdybym mu teraz powiedział o tym jak szaleję na twoim punkcie … - przerwałam mu wbijając się w jego

słodkie wargi ,po raz pierwszy to ja mu przerwałam w taki sposób .

- Już nic nie mów – poprosiłam – teraz rozumiem … przepraszam , że ci nie uwierzyłam od razu … - było mi głupio po tym jak na niego nawrzeszczałam .

-Nie to moja wina , przecież powinienem powiedzieć ci od razu – powiedział szybko – mogłem cię stracić przez własną głupotę …

- Harry ja zawsze będę z tobą – uśmiechnęłam się i oparłam głowę o jego ramię – jesteś moją pierwszą i

ostatnią prawdziwą miłością .

- Skąd wiesz , że ostatnią ?

- Bo nie sądzę , żebym kiedykolwiek była w stanie pokochać kogoś tak bardzo jak ciebie – nie sądziłam , że będę w stanie się do tego przyznać , w końcu znamy się tak krótko .

Nagle Harry wstał  i wyciągnął rękę w moim kierunku .

- Gdzie idziemy ?

- Na środek – zaśmiał się , najwyraźniej poprawił mu się już humor .

- Ponieważ ? – gdy zadałam to pytanie chłopak podniósł mnie po czym delikatnie położył mnie na ziemi.

- Zapomnieliśmy o 3 punkcie ostatnio – uśmiechnął się zadziornie tak jak lubiłam najbardziej – tu nas na pewno ktoś zobaczy jak będzie przechodzić .

- Kocham cię .

- Ja ciebie bardziej – powiedział po czym zaczął składać pocałunki na mojej szyi .

___________________________________________________________________________________

No , więc mam do was małą prośbę , nie denerwujcie się jak dodaje późno rozdziały , no bo ja przecież też ma swoje życie i nie siedzę całymi dniami przed komputerem , bo żeby coś dobrego napisać to muszę iść do mojego miejsca i się specjalnie nastroić do pisanie :) 10 KOMENTARZY = JUTRO ROZDZIAŁ <3