Change

Rozdział 24.

                                             ~Oczami Julii~

Delikatne i słodkie pocałunki zmieniły się w łapczywe , namiętne i gorące , oboje pragnęliśmy siebie tak   bardzo , że chyba nikt nie był nam w stanie przeszkodzić .Chłopak popchnął mnie na łóżko , na które bezwładnie opadłam , po krótkiej chwili on był już nade mną . Harry popatrzył mi głęboko w oczy i pogładził po głowie .

- Nie będziesz żałować ? – zapytał  niepewnym głosem.

- Nigdy w  życiu – odpowiedziałam szybko i uśmiechnęłam się – niczego nie pragnę teraz tak bardzo jak ciebie – szepnęłam mu do ucha, a on tylko się zaśmiał .

- Pamiętasz nasz pierwszy raz ?

- Nie wiem czy byłabym w stanie zapomnieć coś takie – powiedziałam , było mi tak dobrze w jego ramionach jak jeszcze nigdzie indziej .

- Kocham cię , pamiętaj – poprosił .

- Już nigdy nie zapomnę – wbiłam się w jego malinowe i słodkie wargi.

Jejku jak mi tego brakowało ! Nie mogę uwierzyć , że wytrzymałam bez niego trzy lata , kiedyś nie byliśmy w stanie wytrzymać bez siebie dwóch dni , to było zbyt długo bym mogła mu nie ulec.  Teraz już jestem pewna w 100% , że go kocham , że chcę z nim , i że tylko z nim mogę być szczęśliwa . Będąc z nim tu i teraz w ogóle nie myślałam o tym , że w domu przecież czeka na mnie narzeczony i córka … właśnie moja córka , którą w końcu trzeba będzie uświadomić z prawdą o jej ojcu . Może nie byłoby to dla mnie takie trudne , gdyby nie fakt , że za pół roku ustalona jest data mojego ślubu z Mike’iem . Ale teraz to nie ważne , teraz ważna jest jedynie ta chwila , to , że ja i Harry jesteśmy razem  i to , że już nic i nikt nie będzie w stanie nas rozdzielić .

Gdy było już po wszystkim położyliśmy się obok siebie i próbowaliśmy uspokoić swoje przyśpieszone oddechy  . Przekręciłam się na bok i zaczęłam go obserwować , wciąż nie mogłam uwierzyć , że to się stało .

- Teraz mi jakoś tak głupio – powiedział patrząc w sufit.

- Dlaczego ? – zapytałam zdziwiona .

- Bo masz narzeczonego i namówiłem cię do zdrady – odpowiedział .

-To nie ważne , nie kocham go , tak naprawdę nigdy nie kochałam .

- Ale przecież mówiłaś wcześniej … -  zaczął mówić , ale przerwałam mu pocałunkiem tak jak on miał niegdyś w zwyczaju robić .

- Cii…. Kocham tylko ciebie ….

                                                                    ***

Jest dokładnie 3:30 w nocy , a ja dopiero wracam ze spotkania przyjaciółmi , co prawda można by to nazwać nieco inaczej , ale przecież Mike o tym nie wiem , więc zostańmy przy tej wersji . Powoli otwieram drzwi starając się zrobić to tak , żeby nie skrzypiały , wchodzę do domu z nadzieją , że narzeczony już śpi , ale gdy przekraczam próg  i podnoszę głowę widzę jego niezadowoloną twarz tuż przede mną. No cóż mogłam się tego spodziewać , w końcu obiecałam , że wrócę w miarę wcześnie.

- No witam kochanie – powiedział z wyraźną ironią.

- Cześć – odpowiedziałam obojętnie i odwiesiłam płaszcz na wieszak .

- Gdzie ty byłaś tyle czasu ? – zapytał z wyrzutem .

- Jak to gdzie ? Mówiłam ci , że u Pauli – odpowiedziałam starając się na niego nie patrzeć – jestem dorosła nie musisz mnie kontrolować .

- Tylko wiesz jesteśmy w związku i miło by było , gdybyś chociaż zadzwoniła , albo zaproponowała , żeby poszedł z tobą -  mówił obrażony.

- Sam powiedziałeś , że nie lubisz moich przyjaciół i wyzwałeś ich od idiotów tylko dlatego , że dokuczali ci kiedyś w szkole .

- Dokuczali ?! Przez nich musiałem wypisać się z liceum ! –przypomniał mi.

- Tak , tak wiem – westchnęłam – opowiadałeś mi to chyba ze1 100 razy.

- A ten cały Styles też tam był? Słyszałem , że wrócił ? – zapytał po chwili namysłu .

Całe szczęście , że stałam teraz tyłem do niego , nie chciałby widzieć teraz mojej miny .

- A nawet jeśli to co ?

- Bo wiem , że kiedyś byliście razem , a zastanawiam się kto zrobił ci tą malinkę na szyi – powiedział , a ja dosłownie zamarłam .

Złapałam się za szyję i odwróciłam .

- Mówiłam ci , że ja i Styles to przeszłość ! – zdenerwowałam się – daj spokój !

Weszłam do łazienki i zamknęłam się na klucz . Podeszłam do lustra i przyjrzałam się śladowi na mojej szyi.   No tak , nie obeszłoby się , gdyby Harry nie zostawił po sobie pamiątki , jednak to nie było najgorsze . Mike nie jest taki głupi na jakiego może się wydawać , w końcu zorientuje się , że coś jest między nami nie tak i jestem prawie pewna , że obwini tym Harry’ego . Jeszcze gorszy jest fakt, że mój obecny narzeczony myśli , że to on jest ojcem Darcy. Paulina miała racje , nie powinnam go okłamywać , przez to wszystko teraz zrobi się jedna wielka masakra , na której ucierpią wszyscy , począwszy ode mnie , przez Styles’a  ,a w końcu nawet nasza córka . Czemu ja byłam taka głupia ?

Ale z drugiej strony skąd miałam wiedzieć , że Harry wróci ?

Muszę teraz wszystko przemyśleć i zastanowić się  co z tym zrobić . Nie chcę nikogo zranić , ale jak widać bez tego się nie obejdzie .

Przez całe trzy lata myślała jedynie o innych i o tym czego oni chcą zapominając o tym czego ja chcę . Najwyższa pora , żeby zaczęła myśleć o swoich potrzebach . Wiem czego chcę , chcę Harry’ego!

____________________________________________________________________________

Przepraszam , że krótki , ale nie miałam dzisiaj za bardzo czasu pisać ;/ Może uda mi się napisać nowy rozdział wcześniej , ale nie jestem pewna , więc umówmy się na piątek <3 Love you all xoxo

15 KOMENTARZY = NASTĘPNY ROZDZIAŁ W PIĄTEK <3