Change

Rozdział 26.

                                                        ~Oczami Julii~

Jest  trzecia w nocy , a ja nie mogę zmrużyć oka  , wciąż się martwię , boję się , że Darcy będzie miała mi za

złe , że ją oszukałam. Choć jest jeszcze tak mała , jest na tyle mądra by zrozumieć , że to co zrobiłam było złe , co jeśli jest już za późno by to wszystko odkręcić , jeśli jest za późno by powiedzieć prawdę?

Obok mnie leżał mężczyzna , do którego nic nie czułam , mężczyzna , który nigdy nic dla mnie nie znaczył . Okłamywałam samą siebie , wmawiając sobie , że go kocham , wciąż nie mogę uwierzyć , że wytrzymałam trzy lata bez prawdziwej miłości , łudząc się , że jest mi dobrze , i że nie potrzebuję Harry’ego . Ale wystarczył jeden dzień , jedno spotkanie , żebym przypomniała sobie co to jest prawdziwa miłość i kogo nią darzę .

Piękne jest to , że po mimo tego jak długo się nie widzieliśmy nasze uczucie pozostało w stanie nie naruszonym, że wciąż nie wyobrażam sobie bez niego życia , a on zawsze jest przy mnie , gdy go potrzebuję . Chciałabym by to miejsce obok mnie zajmował Harry , wtedy byłabym najszczęśliwszą osobą na świecie.

Wstałam po cichu i zabrałam z szafki nocnej komórkę . Poszłam do salonu i usiadłam na parapecie . Patrzyłam na  pogrążone w nocnych ciemnościach miasto , światło paliło się jedynie w kilku budynkach , było tak spokojnie , tak cicho . Tu było mi zdecydowanie lepiej , z dala od Mike’a , przy którym ciągle bałam się , że w końcu powie , że wie o mnie i Harry’m .

Wzięłam do ręki  telefon i wystukałam sms’a  do Harry’ego :
Śpisz ?

To było dość głupie pytanie , ale po prostu  chciałam do niego napisać , a nie wiedziałam jak zacząć. I pomyśleć , że mam ponad 20 lat i cykam się , żeby napisać do chłopaka , to śmieszne .

Wtedy mój telefon zaczął dzwonić ,a na wyświetlaczu pojawiło się najpiękniejsze imię na świecie.

- Cześć  Kiciu – po odebraniu usłyszałam ten cudowny , lekko zachrypnięty , męski głos – coś się stało?

- Nie , czemu pytasz? – zapytałam śmiejąc się , jest za bardzo przewrażliwiony.

- Bo myślałem , że co jest nie tak , piszesz o w 3:30 w nocy , więc się trochę przestraszyłem – odpowiedział .

- Obudziłam cię ? – zadałam kolejne pytanie.

- Nie , nie spałem – powiedział – denerwuje się , jutrzejszym , a właściwie już dzisiejszym dnie – wyjaśnił – a czemu napisałaś?

- Bo mi ciebie brakuje – mówiłam cicho – chciałabym , żebyś był obok mnie .

- Też bym chciał – po tonie jego głosu wnioskowałam, że się uśmiecha – bardzo cię kocham .

-Ja ciebie też – uśmiechnęłam się do słuchawki – myślisz , że uda nam się przekonać Darcy ?

- Nie wiem , naprawdę , w sumie to nawet się trochę boję –przyznał się –ale wiesz trzeba myśleć pozytywnie !

- Hah , wiem . Mam nadzieję , że pójdzie dobrze .

- Musi Kochanie –mogłabym go słuchać godzinami , samo słuchanie jego głosu  sprawiało ,że czułam się bezpieczna- A Mike  na pewno wyjeżdża ?

- Tak , ma go nie być od rana aż do nocy , więc myślę , że  zdążymy.

- To dobrze … jeszcze tylko kilka godzin i będę mógł cię pocałować , wiesz ?

- Też się już nie mogę doczekać …

- Albo wiesz co mam jednak ochotę na coś więcej niż na sam pocałunek, wiesz o czym myślę ? – mówił  łobuzerskim tonem , nietrudno było zgadnąć  co w tej chwili chodzi mu po głowie , tak on nic , a nic się nie zmienił.

- Hm…. Uświadom mnie … - powiedziałam cicho i zaśmiałam się .

- Chce cię dotykać , poczuć cię … - on też mówił cicho , ale w taki sposób , że robiło mi się gorąco.

-Podoba mi się ta opcja – wyszeptałam – szkoda tylko , że nie jesteś obok.

- Ale mógłbym być – śmiał się – albo ty mogłabyś być .

- Sugerujesz coś ? – zapytałam.

- Aham … przyjdź do mnie …

- Chcę , ale nie mogę – przypomniałam mu .

- A kto ci broni ?

-  Może mój narzeczony ? – zadałam sarkastyczne pytanie.

- A skąd będzie wiedział ? – on namawiał mnie dalej .

-Kochanie …  a co jak się dowie ?- miałam wątpliwości .

-To jeden problem będziemy mieć z głowy – śmiał się , to jego lajtowe podejście do wszystkiego, nawet terapia nie jest w stanie temu zaradzić.

- Daj mi piętnaście minut …

                                                   

Była piąta  rano , a ja wracałam do domu od Harry’ego starając się otworzyć drzwi na tyle cicho by skrzypnięcie nie było w stanie zbudzić Mike’a.

Ta noc było po prostu niesamowita , nie ma innego słowa by to opisać . Mam tylko nadzieję , że nie byliśmy zbyt głośno i nie obudziliśmy  Lilly czy kogokolwiek z domu Malik’ów. Ale co tam było warto , ahh… czuję się taka … taka szczęśliwa , jakby dostała porządnego kopa energii . Oby Mike nie zorientował się , że mnie nie było w nocy , bo inaczej mogłoby nie być zbyt ciekawie .

                                                                   ***

Mój „wspaniały” narzeczony opuścił już mieszkanie , wyjechał na cały dzień w sprawach służbowych , dzięki temu ja i Harry mieliśmy idealną szansę na to , aby powiedzieć prawdę Darcy. Boję się , on też się boi . Żadne z nas nie wie jak trzy letnia dziewczynka zareaguje na tą wiadomość , ale jak to Styles powiedział – musimy mieć nadzieję , bo przecież nic innego nam teraz nie zostaje .

Styles już przyszedł , na razie siedzieliśmy sami w salonie ustalając między sobą to co chcemy powiedzieć córce , nie sądziłam , że to będzie takie trudne .

- … nie wiem … - westchnęłam .

- Yy… a może będzie lepiej jeśli najpierw spędzimy wszyscy razem trochę czasu , żeby choć w najmniejszym stopniu mnie poznała ? – zaproponował chłopak.

- Ok. – zgodziłam się szybko , to będzie lepsze niż mówienie o tym prosto z mostu – pójdę po nią – wstałam z kanapy i poszłam do pokoju , w którym bawiła się dziewczynka .

-Kochanie możesz pójść ze mną do salonu ? – zapytałam córkę , gdy byłam już tam gdzie ona -  ktoś chce cię poznać …

- Dobrze mamusiu – odpowiedziała i razem ze mną poszła do Harry’ego .

Gdy byliśmy już wszyscy w jednym pomieszczeniu Darcy stanęła naprzeciwko Styles’a i zaczęła mu się przyglądać , następnie podeszła bardzo blisko niego i zapytała :

- Proszę pana mama dała panu te szanse?

Obje zaczęliśmy się śmiać , nie sądziłam , że wydarzenie  z dnia, w którym on wrócił do Londynu tak bardzo zapadło jej w pamięci .

- Tak , dała mi szanse – Harry odpowiedział jej i uśmiechnął się – jestem Harry – wyciągnął dłoń w jej

kierunku – a ty pewnie jesteś Darcy?

- Skąd pan mnie zna? – była dość zdziwiona .

- Twoja mama bardzo dużo mi o tobie opowiadała – wyjaśnił jej  .

- Aha – zastanowiła się chwilę- czemu pan do nas przyszedł ?

- Darcy Harry chciałby nas zabrać dzisiaj na spacer , co ty na to ? – odpowiedziałam za niego .

- Super ! –krzyknęła – ale kupicie mi watę cukrową – uśmiechnęła się słodko i pobiegła do przedpokoju ubrać buty.

- Chyba całkiem nieźle nam idzie – Styles pocałował mnie delikatnie.

- Nie chwal dnia przed zachodem słońca – zaśmiałam się i razem opuściliśmy pokój .

                                                               ***

- I jak ci się podobało ? – zapytałam córeczki , gdy cała nasza trójka wróciła już do mieszkania .

- Super było ! – dziewczynka była trzymana przez Harry’ego na rękach , nie wiem jak to się stało , ale przez

te kilka ostatnich godzin bardzo się zżyli .

- To się cieszę , że ci się podobało – Styles uśmiechnął się do niej , a Darcy objęła go i mocno się do niego przytuliła .

Ta radość w oczach chłopaka . Tego nie dało się opisać , wraz z chwilą , gdy dziewczynka przytuliła się do niego , na jego twarzy pojawił się taki uśmiech jakiego jeszcze nigdy nie widziałam . Harry wyglądał tak jakby za chwilę miał się popłakać ze szczęścia . Tak długo na to czekał , nie byłam zdziwiona jego zachowaniem . Cieszyłam się , bo byliśmy już o krok na przód . Teraz pozostaje jedynie nasza historia …

- Słoneczko mamy dla ciebie jeszcze jedną niespodziankę – Harry zwrócił do małej .

- Jaką ? – zapytała zadowolona .

- Opowiemy ci bajkę , ale taką wyjątkową – odpowiedział jej , po czym wszyscy poszliśmy do salonu .

Usiedliśmy naprzeciwko niej i wtedy zaczęłam opowiadać :

- Kilka lat temu była w Londynie pewna dziewczyna – zaczęłam – była bardzo dobrą uczennicą , była miła i grzeczna …

- Jednak , któregoś dnia poznała niegrzecznego chłopca , który sprowadził ją na złą drogę – Styles dokończył za mnie.

- A przynajmniej wszyscy tak myśleli , dziewczyna i chłopiec zakochali się w sobie . Ona nie mogła przestać o nim myśleć …

- A on każdej nocy śnił o niej … - zaśmiał się .

- Po pewnym wydarzeniu  wyznali sobie swoją miłość i zostali parą , bardzo się kochali i nie mogli bez siebie żyć … - mówiłam , Darcy słuchała nas z zaciekawieniem.

- Jednak stało się coś co sprawiło , że chłopiec musiał odejść i zostawił dziewczynę samą …

- Ta dziewczyna po odejściu chłopca bardzo cierpiała , ale dowiedziała się też , że będzie miała dziecko . Nie mogła się skontaktować z ukochanym , próbowała o nim zapomnieć  . Wtedy przeszedł inny chłopak i wydawało jej się , że tamtego już nie kocha . Po paru miesiącach , gdy dzidziuś był na świecie wszyscy myśleli , że jego tatą jest ten nowy chłopiec , ale prawda była inna .

- Tatą dzidziusia był niegrzeczny chłopiec , który po kilku latach wrócił do swojej ukochanej , a ona mu wybaczyła i teraz próbują przekazać swojej córeczce prawdę o jej rodzicach – tymi słowami Harry zakończył nasz „bajkę” .

- A wiesz kto był tą grzeczną dziewczyną i niegrzecznym chłopcem ? – zapytałam córki , ale ona tylko pokręciła głową – dziewczyną jestem ja , a Harry to ten niegrzeczny chłopak.

- Czyli ja jestem dzidziusiem ? – w odpowiedzi na jej pytanie skinęliśmy potwierdzająco głowami – Harry jesteś moim tatusiem ?

- Tak …

___________________________________________________________________________
Tak jak obiecałam rozdział jest długi , mam nadzieję , że się podoba :) Następny prawdopodobnie w piątek <3
15 KOMENTARZY = W PIĄTEK NOWY ROZDZIAŁ <3