Change

Rozdział 29.

                                                   ~Oczami Harry’ego~

Głowa wciąż strasznie bolała , wciąż leżałem na łóżku w tej przytłaczającej szpitalnej sali i wciąż wpatrzony w biały sufit  myślałem o czymś o czym chciałbym porozmawiać  z Julką . Ta… chciałbym z nią porozmawiać , ale trochę się boję , nie wiem jak to zrobić , boję się  trochę jej reakcji .

Przeszkadza mi to , że ona wciąż jest z Mike’iem . To jest tak , siedzimy godzinami razem , zachowujemy się jak para i jest po prostu wspaniale , ale z chwilą gdy Julka przekracza próg swojego mieszkania staje się z powrotem narzeczoną  tego idioty .On ją dotyka , całuje , śpi z nią w jednym łóżku  , na samą myśl o tym robię się wściekły . Julka jest moja !

Może i zachowuje się trochę jak dzieciak , ale nie chcę już dłużej być jej kochankiem (tego nie da się inaczej nazwać) . Ja tak bardzo ją kocham, ją i Darcy , nie chcę , żeby były z Mike’em , chcę , żeby były ze mną … tak na zawsze.

Boję się , że Julka nie będzie chciała zakończyć związku ze swoim obecnym narzeczonym tak szybko , ona wszystko robi powoli i strategicznie , tak żeby zranić jak najmniej osób . Ja zrobiłbym to od razu , powiedziałbym prosto z mostu to co miał powiedzieć i miał gdzieś to co się z nim stanie , cieszyłbym się tym , że w końcu mogę być szczęśliwy . Julka musi zrozumieć , że czasem nie obejdzie się bez „ofiar” i nie da się zawsze myśleć tylko o innych . Ona musi zacząć myśleć o sobie i własnym szczęściu , a przecież widać  ,że z Mike’iem szczęśliwa nie jest.

                                                                        ***

- Cześć  -  otworzyłem oczy i zobaczyłem przed sobą czwórkę moich najlepszych przyjaciół .

- Hej -  powiedziałam , przetarłem oczy i podniosłem się na łóżku.

- I jak się trzymasz ? – zapytał Louis siadając na taborecie , pozostała trójka stanęła obok niego.

- Mogłoby  być lepiej – uśmiechnąłem się – ale zawsze mogłoby być gorzej.

- No pewnie przecież każdy rozbija głową szybę samochodu – powiedział Liam z wyraźną ironią.

- A nie ? – zaśmiałem się – Darcy jest ważniejsza .

- No wiemy – uśmiechnął się Horan – ale wiesz powinieneś na siebie bardziej uważać jeśli chcesz , żeby Dary miała tatusia- to dziwne , że oni nawet najpoważniejszą sytuacje potrafią  obrócić  w żart , ale podziwiam ich za to.

-Dobra Styles jest ważna spraw – Zayn mówił poważnym tonem , czułem , że coś się szykuje – Nick wie , że wróciłeś .

- Aha – odpowiedziałem zdziwionym , to ja się bałem , że ktoś umarł czy coś , a oni taką pierdołę nazywają poważną sprawą ?! – i co z tego?

- To z tego , że ostatni raz jak się widzieliście to zmasakrowałeś mu twarz !- przypomniał mi Horan.

- Wow , pamiętam – powiedziałem sarkastycznie – chciał zgwałcić moją Julkę co miałem zrobić …?

- Już mniejsza o to co zrobiłeś – machnął ręką Tomlinson – ale on będzie chciał się zemścić …

-To co ? Jak spróbuje mi coś zrobić to oberwie drugi raz – śmiałem się .

- Harry zacznij brać to na poważnie ! – krzyknął Payne – nie zapominaj , że masz córkę , a on może o tym wiedzieć !

-Ale skąd by wiedział ? – zadałem pytanie , po słowach Liam’a w mojej głowie zapaliło się czerwone światełko , w końcu zrozumiałem o co im chodzi. Nie powinni mnie winić , dopiero co miałem wstrząs mózgu .

-Wiesz jaki jest … jak będzie chciał to się dowie … - Niall nie patrzył na mnie , jego wzrok uciekł w punkt po drugiej stronie pomieszczenia .

- Czyli już wie ? – każdy z nich odwrócił wzrok ode mnie , jedynie Zayn skinął potwierdzająco głową – no to po prostu zajebiście …

-I co zrobisz? – po krótkiej chwili z ust Louis’a padło to pytanie.

- Co my zrobimy – poprawiłem go – reaktywujemy gang …

                                                              ~Oczami Julii~

Właśnie byłam w drodze do szpitala , niestety dzisiaj bez Darcy , która na moją prośbę poświęciła się i

poszła razem z Mike’iem do jego rodziców , mam tylko nadzieję , że nie powiem nic o Harry’m. Los jednak mi nie sprzyjał , nie dość , że pogoda była paskudna , bo razem z chwilą , z którą wyszłam z domu zaczęło strasznie padać to jeszcze utknęłam w gigantycznym korku w samym środku Londynu . Wyciągnęłam z leżącej na fotelu obok torebki komórkę i wybrałam numer Harry’ego .

- Cześć Słoneczko – powiedziałam po tym jak odebrał – przepraszam , ale ja się trochę spóźnię.

- Hej Kochanie , spokojnie nie śpiesz się – odpowiedział – ale wszystko jest dobrze?

- Nie , nie martw się – zaśmiałam się , jak zwykle przewrażliwiony -  po prostu jest korek na drodze – wyjaśniłam.

- A , ok.

- Jak się czujesz ? – zapytałam po chwili.

- Dobrze , dostałem znowu kroplówkę , więc głowa na razie przestała trochę boleć – odpowiedział .

- Uff… to dobrze – westchnęłam z ulgą – to odpoczywaj Kochanie , ja postaram się być jak najszybciej u ciebie.

- Będę czekał . Kocham cię , do zobaczenia.

- Ja ciebie też , pa – pożegnałam się i rozłączyłam .

Deszcz padał coraz bardziej ,a samochody stojące przede mną nie ruszyły się nawet metr dalej . Eh… pewnie szybciej byłabym tam na piechotę , ale przecież nie zostawię samochodu na środku drogi.

Nagle usłyszałam dźwięk telefonu . Podniosłam komórkę , na wyświetlaczu pojawiło się imię – Mike . Wzięłam głęboki wdech i odebrałam .

- Halo?

- Wiesz , że kłamstwo to jeden z siedmiu grzechów głównych ?…..

_______________________________________________________________________________

15 KOMENTARZ = NOWY ROZDZIAŁ W PIĄTEK <3