Change

Rozdział 28.

                                 ~Oczami Julii~

To wszystko stało się tak szybko , w jednej chwili Harry stał obok mnie , w drugiej pobiegł uratować Darcy   , ratownicy pogotowia podbiegli do mojego ukochanego , a ja razem z nimi , wcześniej byłam zbyt przerażona całym tym zdarzeniem by móc zrobić choćby krok . Stałam tuż obok nich , widziałam jak podnoszą chłopaka i kładąc go na wcześniej przygotowanych noszach  wnoszą do karetki .

, a w trzeciej był już nieprzytomny na masce samochodu . Potem sygnał i światła nadjeżdżającej karetki

- Przepraszam ! – krzyknęłam do jednego z lekarzy – co z nim będzie ? – mówiłam próbując powstrzymując napływające do moich oczu łzy.

- Kim pani jest dla poszkodowanego? – zapytał .

- Jestem jego dziewczyną – odpowiedziałam szybko , w pewnym sensie to była prawda , w pewnym sensie.

- Mamo  gdzie jest tata? – zapłakana córka podbiegła do mnie – proszę pana co się dzieje z moim tatusiem ?! – przestraszona całą sytuacją dziewczynka płakała coraz bardziej z każdą chwilą.

Ani ja , ani Darcy nie zwracałyśmy uwagi na to , że dokładnie za nami stoi moja mama , która  przecież nie była uświadomiona z prawdą , ale przecież to teraz nie było ważne , ważny teraz był tylko Harry.

- Proszę pani , pani chłopak najprawdopodobniej ma wstrząs mózgu , ale musimy jechać do szpitala , trzeba zrobić badania , dopiero wtedy będziemy wiedzieć coś więcej – odpowiedział doktor.

-  Mogę z nim jechać ? – popatrzyłem na niego błagalnym wzrokiem .

- Oczywiście – uśmiechnął się i poszedł do karetki.

- Mamo zajmiesz się Darcy ? – prosiłam matkę , która nie bardzo rozumiała to co się teraz działo .

- Pewnie , ale córeczko o co chodzi ? – była bardzo zdziwiona .

- Teraz nie ma czasu na wyjaśnienia – powiedziałam i wsiadłam do pojazdu , który już po chwili pędził po londyńskich ulicach w kierunku najbliższego szpitala .

Styles był nieprzytomny , oddychał , lekarze podpięli go jakiegoś urządzenia , twierdzili , że na razie nic więcej nie mogą zrobić . Ja mogłam tylko trzymać go za rękę i modlić się by wszystko było dobrze , w tej chwili nic więcej się dla mnie liczyło . Boże błagam niech wszystko pójdzie jak najlepiej !

- Niech się panie nie martwi – zwróciła się do mnie jedna z ratowniczek -  wszystko będzie dobrze – uśmiechnęła się .

- Dziękuję – również się uśmiechnęłam – po prostu dopiero go odzyskałam , nie mogę go znowu stracić – z moich oczu wypłynęły pojedyncze łzy – za bardzo go kocham …

- Tim – kobieta zwróciła się do kierowcy karetki – przyśpisz , musimy być jak najszybciej na miejscu – następnie usiadła obok mnie – zrobimy wszystko , żeby pani go nie straciła …

                                                                    ***

Od godziny byliśmy już w szpitalu , Harry’ego zabrali na jakieś badania , a ja siedziałam na korytarzu przed salą , w której leżał mój ukochany. Białe ściany , niebieskie plastikowe krzesła i   te obrazy przedstawiające szare i smutne pejzaże , wygląd szpitala dobijał człowieka jeszcze bardziej . Nie mogłam myśleć o niczym innym , cały czas się martwiłam i mimo  ,że lekarze wciąż zapewniali mnie , że jest dobrze to ja nie bardzo im wierzyłam , przecież oni zawsze tak mówią .

Widziałam jak Harry wybił głową przednią szybę samochodu , widziałam krew płynącą z jego rozciętego czoła , widziałam to jak bezwładnie opada na karoserię . Miałam dziwne i bardzo nieprzyjemne uczucie , że oni wszyscy mówiąc mi ciągle te same trzy słowa –„wszystko będzie dobrze” – okłamują mnie , żeby po prostu się choć trochę uspokoiła , tak jakby nie wiedzieli , że  przecież właśnie to zdanie prowadzi człowieka to gorszego stanu niż wcześniej.

- Mamo – głos córki wybił mnie z rozmyślań , podniosłam wzroki ujrzałam przed sobą Darcy oraz jej babcię .

- Julka przepraszam , ale ona tak strasznie płakała , że chce tu przyjechać i ja nie potrafiłam jej uspokoić – tłumaczyła się moja mama.

- Nic się nie stało – uśmiechnęłam się i posadziłam Darcy na swoich kolanach ,  a matka usiadła na krześle obok.

- Mamusiu co z tatą ? – zapytała wciąż jeszcze przestraszona dziewczynka .

-Na razie jeszcze nic mi nie mówią – odpowiedziałam – też chciała wiedzieć .

- Eh… córeczko czy możesz wyjaśnić mi o co chodzi ? Czemu Darcy mówi do Harry’rgo „tato” ? – wtrąciła Megan , która już chyba nie mogła doczekać się wyjaśnień , ku mojemu zdziwieniu nie była zła , wręcz przeciwnie , była spokojna jak jeszcze nigdy dotąd .

-Bo wiesz mamo … - uciekłam wzrokiem od kobiety , bałam się jej reakcji – to Harry jest prawdziwym ojcem Darcy – powiedziałam szybko .

- Ale jak ? – pytała dalej , ku mojemu zdziwieniu wciąż się nie denerwowała .Kim ona jest i co zrobiła z moją matką ?!

- No więc pamiętasz jak trzy lata temu byłam z Harry , a wam tak to strasznie nie pasowało , a on potem wyjechał itd. ? – zapytałam , a ona odpowiedziała mi skinieniem głowy – i ja i Harry  …. No wiesz … wcześniej – dziwnie mi było mówić o takich rzeczach przy niej , ale nie miałam przecież wyboru – jak Styles wyjechał to dowiedziałam się , że jestem w ciąży , następnie przyszedł Mike … a resztę historii już znasz – wzrok miałam wbity w podłogę .

- Jejku … - westchnęła – córeczko ja cię przepraszam…

- Za co mamo? – zapytałam zdziwiona .

- Za to wszystko co robiliśmy z ojcem , zabroniliśmy ci się spotykać z kimś kogo naprawdę kochałaś , to , że musiałaś oszukać Mike to wszystko nasza wina – słuchałam tego co mówiła z otwartą buzią , nie mogłam uwierzyć , że te słowa wypowiada moja rodzicielka , ta sama , która jeszcze kilka lat temu chciała zamknąć Harry’ego w więzieniu .

- To było tak dawno , już prawie o tym nie pamiętam – skłamałam i uśmiechnęłam się – ale miło , że przepraszasz … tylko nie rozumiem jednego – popatrzyłam na nią –dlaczego tak nagle zmieniłaś o nim zdanie ?

- Bo zobaczyłam jak na niego patrzysz – odpowiedziała – przed tym całym wypadkiem , szliście chodnikiem , byłaś taka szczęśliwa … z Mike’iem nigdy cię takiej nie widziałam  - uśmiechnęła się delikatnie – wystarczy spojrzeć i od razu widać , że się kochacie … żałuję , że nie zauważyłam tego wcześniej .

- Chcą do taty – Darcy, która przez cały ten czas , który rozmawiałyśmy  siedziała cicho zeskoczyła z moich kolan i pobiegła do idącego w naszym kierunku lekarza – proszę pana niech mnie pan zabierze do tatusia ! – powiedziała i zaczęła płakać .

Wstałam z krzesła i podeszłam do wysokiego mężczyzny w białym fartuchu , wzięłam płaczącą dziewczynkę na ręce i próbując ją uspokoić jednocześnie zadałam pytanie doktorowi :

- Co z Harry’m ?

- Miał silny wstrząs mózgu , zrobiliśmy tomografię głowy i wyszło na to , że ma niewielkiego krwiaka – powiedział i dosłownie stanęło serce – ale proszę się nie martwić , on nie zagraża życiu pacjenta , sam się wchłonie – zapewniał mnie – na razie dostał kroplówkę , już jest przytomny .

- Mogę zobaczyć tatę? – poprosiła Darcy patrząc na lekarza błagalnym wzrokiem.

- Dobrze , ale proszę niezbyt długo , powinien dużo odpoczywać – uśmiechnął się do nas po czym odszedł w stronę gabinetu.

Po tym jak przekazałam to co powiedział mi mężczyzna mamie , którą bardzo ciekawił stan zdrowia mojego ukochanego (ta kobieta coraz bardziej mnie zaskakuje)  , weszłyśmy do szpitalnej sali , w której leżał chłopak . Pomieszczenie nie było zbyt duże , znajdowały się tam trzy łóżka z czego tylko jedno , środkowe było wolne . Harry leżał na łóżku przy oknie , przykryty błękitną pościelą i podpięty do urządzenie mierzącego parametry życiowe oraz tak jak wcześniej wspomniał nam doktor do kroplówki .

-Tatusiu przepraszam – powiedziała Darcy podchodząc do taty.

- Za co Słoneczko? – zapytał zdziwiony chłopak słabym głosem.

- Bo przeze mnie tutaj musisz leżeć – odpowiedziała smutna.

- Nie masz za co przepraszać – uśmiechnął się do niej – ty jesteś najważniejsza Kochanie , ja dla ciebie zrobiłbym wszystko – trzylatka wdrapała się na szpitalne łóżko i przytuliła się Harry’ego .

- Tak strasznie się o ciebie bałam – usiadłam na krześle obok  ,drżały mi ręce , byłam taka szczęśliwa , że nic mu nie jest – nie wiem co bym zrobiła , gdyby cię straciła …

- Ale nie straciłaś – powiedział poważnym tonem – i nie stracisz , pamiętaj . Ja jestem dla was i zawsze będę.

- Tak bardzo cię kocham …. 

_______________________________________________________________________________

Już kiedyś was o to prosiłam , ale mam wrażenie , że jest was więcej ;D Czy mogłybyście podać mi swoje twitter'y ? Chcę was wszystkie obserwować ^^ <3

15 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ JUTRO <3