Another world

Rozdział 32.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Harry)

To już dziś. Dziś zmienię bieg historii. Dziś ją uratuję. Dziś nic więcej prócz niej się nie liczy …

                                                    ***

Nie powiedziałem jej , że to dzisiaj jest ten dzień , za każdym razem , gdy poruszała ten temat zmieniałem temat. Nie mogłem wyjaśnić jej mojego planu , nie zrozumiałaby , tak naprawdę nawet nie rozumie dlaczego siedzę zamknięty w tym pokoju . Myśli , że Black się mnie boi , a prawda jest taka , że Black nie boi się nikogo , jedyne co on chce osiągnąć to nadzieje u mojej dziewczyny , nadzieje na to , że wszystko będzie dobrze , że ja jestem bezpieczny. Po czym zrobi coś tak potwornego , że ona się załamie , zniszczy jej życie tak bardzo , że będzie widziała jedynie czarne barwy , a wszystkie kolory , radość , szczęście …miłość …. Znikną ,tak jakby nigdy wcześniej ich nie było.

Może powinienem powiedzieć jej o tym wszystkim wcześniej ? Ale czy uświadomienie jej o tym wszystkim byłoby dobre ? Zważywszy na stan w jakim teraz jest , nie powinna się denerwować , a znając ją od razu wpadłaby w panikę . Chciałaby pójść tam za mnie , próbowałaby wmówić i mi i sobie , że da się coś zrobić , zmienić , że wszystko będzie dobrze . Ale nie byłoby i cokolwiek zrobię nie będzie dobrze .

Jednak jeżeli ja przejmę inicjatywę nie dopuszczę do tego , żeby cierpiała , nie mam gwarancji na to , że będzie szczęśliwa , ale ja będę mieć pewność , że już nic nie będzie grozić ani jej , ani naszemu dziecku.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Kocham cię – powiedziałam stojąc w drzwiach pomieszczenia.

- Ja ciebie też – odpowiedział i uśmiechnął się delikatnie.

Wyszłam z pokoju chłopaka , następnie z budynku , usiadłam na schodach znajdujących się przed wejściem do budynku. Zaczęłam wpatrywać się w las po drugiej stronie , silny wiatr szarpał koronami starych świerków. Po niebie powoli płynęły ciemne chmury zapowiadające deszcz. Coś wisiało w powietrzu , coś  niepokojącego i  przyprawiającego o dreszcze.

Harry zachowywał się dziś normalnie ,tak jak wtedy ,gdy ukrywaliśmy się w podziemiach ,jakby nic się nie zmieniło . A patrząc na jego wcześniejsze zachowanie było to dość niepokojące. Coś przede mną ukrywał i to nie byle co skoro poświęcił się aż tak bardzo by przez cały czas mnie słuchać , odpowiadać na moje pytania, a nawet zastanawiać się nad imieniem dla dziecka. Ale nie da się ukryć się wszystkiego , rozdrażnienie widoczne w jego oczach zepsuło cały czar jego przedstawienia , patrzył na mnie jakby bał się , że robi to ostatni raz .

Nic z tego nie rozumiem , w końcu nawet jeśli doszłoby to jakiekolwiek starcia między nim , a Black’iem , to przecież Tony się go boi , więc czemu Styles jest zestresowany … i czym ?

- Alexis – głos Hugh’a wyrwał mnie z rozmyślań – Black prosił , żebym cię zaprowadził na arenę .

-Arenę? – zapytałam zdziwiona.

Arena kojarzyłam się z miejscem gdzie w starożytności odbywały się walki gladiatorów , albo pokazowe pojedynki .

-Zrozumiesz jak zobaczysz – westchnął – chodź , to kawałek drogi , a my mamy mało czasu.

Wstałam i ruszyłam za chłopakiem . Był zamyślony , z resztą jak większość osób ostatnimi czasy, wolałam nie pytać co się stało lub co ma się stać . Jeżeli  Tony chce mnie zobaczyć  i to jeszcze w takim miejscu to nie może to być nic dobrego . Wzięłam głęboki wdech i przyśpieszyłam kroku , chciałam mieć już to za sobą.

Co będzie niech ma być .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Harry)

Widownia zajmowała miejsca na otaczających „pole bitwy ” ławkach , Black wszystko świetnie zaaranżował , miał nadzieję na moją klęskę , miał nadzieję na to , że będę się przed nim płaszczył  błagając o litość i ponowne przyjęcie do jego klubu. Jednak tym razem nic nie pójdzie po jego  myśli, ja też potrafię grać nieczysto . Spędziłem z nim w przeszłości wystarczająco dużo czasu by go poznać , począwszy od błyskotliwego lowelasa , do którego lgnęły dziewczyny , przez brutalnego i okrutnego człowieka ,którego wszyscy się bali , a skończywszy na zwykłym wyśmiewanym w szkole i niedocenianym przez rodziców chłopcu , którym był w rzeczywistości.

Staliśmy naprzeciwko siebie, każdy z nas w dłoni ściskał broń. W tej chwili nie miałem żadnych skrupułów, byłem skupiony i zdolny zabić go z zimną krwią . Nie będę żałować człowieka , która zniszczył mi życie i zagrażał mojej rodzinie, nie pozwolę na to by znowu kogoś skrzywdził , bez znaczenia czy ten ktoś będzie z moich przyjaciół , rodziny czy też nie będę go znał .

- I jak Harry możemy zaczynać ? – zaśmiał się szyderczo czarnowłosy chłopak , poprawiając włosy.

- Jesteś pewny , że chcesz załatwiać to w właśnie ten sposób ? Nie sądzisz , że jesteś to …hm… jakby to powiedzieć…. Niedojrzałe? – zapytałem głosem przepełnionym sarkazmem .

- Mój drogi ja rozumiem , że jako przyszły ojciec musisz zachowywać się dojrzale , ale dojrzałość niezabawni moich ludzi – uśmiechnął się chytro  i wskazał na publiczność śledzącą każdy nasz ruch – szkoda tylko , że twoje dziecko być może nigdy nie zobaczy swojego ukochanego tatusia …

- Nie powinieneś z góry zakładać finału.

- Gdybym przegrał to nie miałoby żadnego sensu – wyjaśnił podirytowany, psułem jego scenariusz.

- A czy zawsze wszystko musi mieć sens ?

Podniosłem pistolet i ustawiłem go tak , że po puszczeniu spustu pocisk powinien trafić dokładnie w serce mojego przeciwnika , o ile on w ogóle miał serce. Już chciałem widzieć jak pada bezwładnie na ziemię i już nigdy więcej się z niej nie podnosi.

Nagle coś , a raczej ktoś przerwał całe widowisko . Na skraju areny stanęła Alexis , przestraszona i zdezorientowana, po raz pierwszy w życiu widział mnie z bronią w ręku szykującego się do strzału , śmiertelnego stras złu. Nie bała się Black’a, bała się mnie . Spojrzała prosto w moje oczy i wtedy odpłynęło ze mnie cało zło , wszystkie dotychczasowe chęci się rozpłynęły. Jedyne o czym teraz myślałem  to ona , każdy mógł się mnie bać , ale nie ona , nie moja miłość , nie  ktoś kto jest dla mnie najważniejszy…

Upuściłem broń na ziemię , pobiegłem w jej kierunku.

- Kochanie ja … ja nie chciałem go …zab… - nie zdążyłem dokończyć zdania .

Potworny pól przeszył moje ciało , zrobiło mi się ciemno przed oczami , straciłem kontrolę nad nogami . Upadłem . To czego życzyłem mojemu wrogowi właśnie działo się mi.

- Harry ! – krzyk Alex był ostatnim co usłyszałem …

________________________________________________________________________________

20 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ W PIĄTEK <3