I'm looking for you

Rozdział 5.

Chłopak wszedł do środka zostawiając mnie samą . Przez dłuższą chwilę stałam tępo wpatrując się w barierkę otaczającą taras , słowa , które wypowiedział chwilę temu jeszcze do mnie niedotarty.

„Chciałbym w to wierzyć”

Co ?!

- Styles stój ! – krzyknęłam wbiegając do pomieszczenie.

Harry zatrzymał się przed drzwiami wyjściowymi , dłoń miał zaciśniętą na klamce , chciał wyjść.

- O co ci chodzi? Chciałbyś w to wierzyć ?! Nie wierzysz , że cię kocham ?! – nie panowałam nad sobą.

- Nie o to chodzi… - mruknął wciąż się nie odwracając .

- To o co?

- Po prostu nie wiem czy to wszystko ma sens – po tych słowach trzaskając drzwiami opuścił nasz dom.

Zamurowało mnie. Nie wiedziałam co robić , co myśleć , jak się zachować … Co nie ma sensu? My? My nie mamy sensu ?!

Przecież jeszcze wczoraj mówił , że na nikim nie zależy mu tak bardzo jak na mnie , a dzisiaj nie wierzy , że go kocham ? Co tu się do jasnej cholery dzieje ?!

Może to ,jednak moja wina? Może był ze mną teraz tylko ze względu na dziecko , a tak naprawdę to co do mnie czuł już dawno przeminęło ? W końcu byłam tylko znajomą z dzieciństwa dzięki , której wylądował w więzieniu i prawie stracił życie… Może on tak naprawdę zawsze kochał Brooklyn? Słyszałam jak ostatnio z nią rozmawiał … Może to już koniec „NAS” ?

Pobiegłam na górę do sypialni ,gdy byłam już na miejscu otworzyłam trzecią szufladę w komodzie naprzeciwko łóżka . W środku leżała czerwona kosmetyczka , wysypałam całą jej zawartość na dywan i zaczęłam szukać jednej , dość istotnej rzeczy , którą ukrywałam przed Harry’m.

Niewielka żyletka zalśniła metalicznym blaskiem , wzięłam ją do ręki i oparłam się o ścianę.

Ostatni raz miałam ją w rękach , gdy mój ukochany był w szpitalu , gdy niedawani mu żadnych szans , ale wtedy nie zrobiłam na swojej skórze nawet jednego cięcia. Przypomniałam sobie jak obiecałam chłopakowi , że już nigdy nie będę robić sobie krzywdy , pamiętałam jak bardzo był wściekły ,kiedy jeszcze w podziemiach zobaczył rany , nie chciałam widzieć go nigdy więcej w takiej furii… Ale teraz , skoro NIE WIE CZY TO WSZYSTKO MA SENS to co mi szkodzi … Nie będzie zły na osobę , która nic dla niego nieznaczny , prawda ?

- To tylko chwila , potem poczujesz się lepiej – powiedziałam sama do siebie.

Zamknęłam oczy i  ostrym narzędziem narysowałam na skórze trzy kreski. Nie były głębokie , nie chciałam się wykrwawić, chciałam tylko , żeby to wszystko wypłynęło ze mnie razem z krwią …

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Harry)

Popchnąłem szklane drzwi i wszedłem do wnętrza budynku. Kolorowe światła , głośna muzyka i mocny zapach alkoholu. Ostatni raz byłem tu dobre cztery lata temu , a to miejsce w ogóle się nie zmieniło . Tętniło życiem jak dawniej i zapraszało do odrobiny szaleństwa.

W sumie to nie wiem czemu przeszedłem akurat tutaj. Na pewno nie będę mógł tu w spokoju przemyśleć tego co tak bardzo mnie martwi , a tym bardziej nie znajdę rozwiązania problemu . Tak naprawdę to jedyne co mogłem znaleźć tutaj to rozpustne dziewczyny , które nie miały skrupułów i bezwstydnie namawiały każdego faceta na wspólną noc , litry alkoholu i facetów , facetów , którzy dzielili się na trzy grupy:

- Ci , którzy nie mieli co zrobić ze swoim życiem i postanowili zatopić smutki w wódce.

- Ci, którzy szukali łatwej panienki.

- Ci, którym znudził się ich dotychczasowy związek i szukali chwilowej zabawy.

Nie należałem do żadnej z tych grup , byłem tu tylko po to by się od stresować , usiąść na krześle i popatrzeć na ludzi , którzy nie muszą martwić się przeszłością , dla których liczy się tylko tu teraz . Móc przez chwilę poczuć się jak oni…

- Styles ! Jak ja cię dawno nie widziałem ! – podszedł do mnie Nick , dawny kolega z czasów , gdy jeszcze należałem do gangu Black’a , Nick również tam był.

- Cześć  - przywitałem się .

- Co ty tu robisz ? Minęło parę ładnych lat odkąd ostatni raz się widzieliśmy – poklepał mnie po ramieniu.

- Wpadłem zobaczyć czy coś się zmieniło – odpowiedziałem.

- Choć pogadamy – zaprowadził mnie do wolnego stolika – no to opowiadaj co u ciebie słychać ? – poprosił , gdy zajęliśmy miejsca.

- No to …eh.. – nie miałem zamiaru wspominać mu o podziemiach , więzieniu , „niewoli” u Black’a i wypadku , o wiele bezpieczniej będzie jeżeli  usłyszy o bardziej normalnych rzeczach – zaręczyłem się , zostałem ojcem … teraz szukam pracy, chcę się ustatkować – trochę skłamałem , marzyła mi się wolność i całkowita niezależność .

- Wow ! Nasz buntownik Harry tatusiem – zaśmiał się z lekkim zdziwieniem – przyznam się szczerze , że tego się po tobie nie spodziewałem , a co to za narzeczona ?

- Alexis Michele – wypowiedziałem imię i nazwisko dziewczyny.

- Nie znam – pokręcił głową – Ładna jakaś ? – spojrzał na mnie znacząco .

- Czy jest ładna? – powtórzyłem pytanie i zamyśliłem się – nie , nie jest ładna … ona jest …hm… jak nie z tego świata … niesamowita…

Mężczyzna zaczął coś do mnie mówił , ale ja już go nie słuchałem , moje myśli odpłynęły gdzieś daleko.

Alexis . MOJA ALEXIS. Jest totalnie niezdarna, nie potrafi nad sobą zapanować, łatwo się irytuje… ale jest kimś bez kogo nie potrafię funkcjonować …  i jest moja…

- Sorry stary muszę spadać , do zobaczenia ! – krzyknąłem i wybiegłem z klubu.

                                                ***

Wpadłem do domu nie mogąc złapać tchu , zrzuciłem z siebie kurtkę i ruszyłem na górę po schodach. Wszędzie było zgaszone światło. Miałem szczerą nadzieję , że znajdę ją w sypialni , że będzie spała… i że za bardzo nie przejęła się tym co powiedziałem przed wyjściem. Musiałem z nią porozmawiać …wyjaśnić jej o co chodziło…

Otworzyłem drzwi naszego pokoju , łóżko nawet nie było pościelone. Zaświeciłem światło , nie było jej. Jedyne co zastałem to rozrzucone na dywanie kosmetyki i żyletka , która leżała w  niewielkiej kałuży krwi.

O nie ! Żyletka? Krew ?!

- Alexis ! – krzyknąłem dosłownie wypadając z pokoju na korytarz.

- Tak ? – dziewczyna wychyliła się zza drzwi łazienki .

Podszedłem i otworzyłem drzwi szerzej , tak , żebym mógł widzieć ją całą. Czerwone policzki, spuchnięte oczy , płakała .

- Pokaż mi ręce – powiedziałem stanowczo.

- Nie widzę takiej potrzeby – automatycznie schowała ręce za plecy i zrobiła krok w tył.

- Alex pokaż mi ręce – powtórzyłem przybliżając się do niej.

- Nie.

- To nie była prośba – złapałem ją za ramiona.

Moje dłonie zjechały w dół , zatrzymały się na nadgarstkach , pociągnąłem jej kończyny do przodu. Kreski z zaschniętej krwi , były tam , cięła się , znowu , dlaczego?

- Czemu to zrobiłaś? – popatrzyłem jej prosto w oczy.

- Przez ciebie !

__________________________________________________________________________________

20 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ JUTRO <3 ( Będę wdzięczna jeżeli najpóźniej do 21 będą … ;* ) Love you all xoxo