I'm looking for you

Rozdział 6.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Harry)

Nie byłem zły, byłem wściekły . Nie na nią. Na siebie. Znowu do tego dopuściłem , znowu zrobiła to przeze mnie. To wszystko moja wina.

Przez ostatnie miesiące zdążyłem zapomnieć o tym , że Alex robi sobie krzywdę. Po tym jak obiecała , że więcej tego nie zrobi myślałem , że wyrzuciła żyletkę , i że już nigdy więcej nie przejdzie jej to nawet przez myśli…

Ale teraz stoi przede mną zapłakana dziewczyna z pociętymi nadgarstkami , z zaschniętą krwią na skórze , ze strachem w oczach. Dobrze pamiętam jak ostatnim razem się zachowałem , zamiast jej pomóc wpadłem w furię i byłem bliski tego by ją uderzyć …

W tej chwili czułem to samo. Ta sama złość , zupełnie tak jakbyśmy cofnęli się w czasie , jakbyśmy nie stali przed łazienką w naszym domu , jakbyśmy stali w podziemnych korytarzu.

Wepchnąłem ją do pomieszczenia i zamknąłem drzwi na klucz. Podszedłem do niej i przycisnąłem ją swoim ciałem do ściany . Czułem jej przyśpieszony oddech , jej serce , które biło z zawrotną prędkością …

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Puść mnie – powiedziałam cicho.

Ręce chłopaka przesunęły się na moje biodra , głowę oparł o moje ramię. Nie bardzo rozumiałam jego zachowanie , najpierw był obojętny , potem wściekły , a teraz …

-Obiecałaś , że nie będziesz się ciąć – odezwał się nie zmieniając pozycji.

- Obiecałeś , że nigdy nie odejdziesz – odpowiedziałam lakonicznym tonem.

- A odszedłem? – zdziwił się , przycisnął mnie do siebie jeszcze bardziej.

- Chciałeś to zrobić .

Usiłowałam się wydostać z jego objęć , jednak uścisk Styles’a był mocniejszy niż się spodziewałam , nie dałam rady.

- Nie puszczę cię , jesteś moja – zaśmiał się.

- Naprawdę jest ci teraz do śmiechu? – zapytałam z wyraźną ironią wciąż próbując się wyszarpać – jesteś nie poważny , zostaw mnie ! – krzyknęłam zdenerwowana , naprawdę nie miałam ochoty na jego głupie gierki.

- Powiedziałem już , że cię nie puszczę – wyprostował się i spojrzał mi w oczy.

- Chcę iść spać.

- To śpij.

- Jesteś infantylny ! – wrzasnęłam , Harry dostatecznie potargał mi nerwy.

- Ale i tak mnie kochasz – pocałował mnie w policzek .

Przewróciłam oczami. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć , zawsze wykorzystywał ten niepodważalny argument jednocześnie stając na wygranej pozycji. Jak ja tego w nim nie znoszę , o cokolwiek byśmy się nie kłócili on zawsze musi postawić na swoim , jednocześnie sprawiając , że będę pragnęła go tak bardzo , że nie będę już pamiętała o co się kłóciliśmy. Nie potrafiłam się mu oprzeć i zdecydowanie zbyt często to wykorzystywał.

- Już ci ulżyło ? – zapytał  rysując palcami kółka na moich plecach .

- Nie – mruknęłam starając się ukryć zachwyt – A tobie? Przed chwilą wyglądałeś jakbyś chciał mnie pobić…

- Kiedy patrzysz w moje oczy całe moje zło znika – szepnął .

Nachylił się pocałował mnie w usta. Poczułam się tak jakby przez moje ciało przeszedł prąd elektryczny.

Kocham cię , Kocham cię, Kocham cię , Kocham cię , Kocham cię – powtarzałam w myślach przez cały czas , gdy podtrzymywał pocałunek.

Tak nie powinno być … co się ze mną dzieję? Dlaczego tak łatwo mu wybaczam ? Czemu nie potrafię się na niego gniewać ? Kłótnie czy sprzeczki w związkach to norma, tyle , że w normalnych związkach ludzie ze sobą dyskutują przedstawiając argumenty , a nie rzucają za każdym razem ten sam tekst ,a potem się całują jak gdyby nigdy nic się nie działo .

Czy inne dziewczyny też tak mają , że gdy ich ukochany je całuje całkowicie mu się poddają i nie potrafią zapanować nad sobą? Tak jakby należały tylko i wyłącznie do niego? Czy to źle , że nie umiem mu się postawić?

Harry nie jest tyranem , on po prostu potrafi walczyć o swoje racje , a ja ? Ja zwykle coś psuję , on to naprawia , ja się poddaje , on wygrywa , ja mu ulegam , on ma czego chciał.

Nie wiem co jest w tym najdziwniejsze , ale chyba to ….że mi to nie przeszkadza …

- Dlaczego wyszedłeś? – zapytałam i wtuliłam się w niego .

- Musiałem coś przemyśleć.

- Wciąż myślisz , że nie mamy sensu ? – pytałam dalej .

- …nie … - zawahał się .

Nie miałam ochoty na dalszą kłótnie ,więc  nie pytałam o nic więcej , po prostu zamknęłam oczy i starałam się o niczym nie myśleć.

                                               ***

Dryń !!! Dryń!! Dryń!!

- Harry odbierz .

- To twój telefon nie będę odbierał .

-Skąd wiesz , że mój?

- Bo moi znajomi zwykle nie dzwonią o 4 nad ranem.

Niechętnie sięgnęłam po komórkę leżącą na etażerce. Przetarłam oczy i zerknęłam na wyświetlacz  - Mama.  Czego ona chce ode mnie o tej godzinie ?

- Halo? – zapytałam zaspanym głosem .

- Mów ciszej – mruknął Styles naciągając na głowę białą kołdrę.

- Co się stało mamo ? – ponownie zapytałam ignorując narzekania chłopaka .

Jedyne co słyszałam w słuchawce to krzyki i płacz , moja rodzicielka milczła.

- Mamo ! No powiedz co się dzieje ! – zaczynałam się denerwować.

- Liv miała wypadek …

________________________________________________________________________________

Jedna z was miała do mnie wczoraj pytanie prywatne , więc pomyślałam , że jeżeli , któraś z was też chce o coś zapytać to zapraszam  tutaj -  https://www.facebook.com/thisismeblogger   - pytajcie śmiało ;) Love you all <3

20 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ JUTRO <3