Two Years

Rozdział 20.

                                                      ~Oczami Julii~

- Harry uspokój się – powiedziałam do swojego narzeczonego ,  dzisiaj miało odbyć się moje pierwsze spotkanie z Modest , a Styles denerwował się 100 razy bardziej ode mnie .

- Ale czemu mam się uspokoić ? – zapytał z udawanym zdziwieniem – Przecież ja nic nie robię …

- Nie , w ogóle – odpowiedziałam mu sarkastycznym tonem – Harry po pierwsze cały się trzęsiesz  i chyba sobie zaraz tą dolną wargę rozgryziesz … czym ty się tak denerwujesz ? Przecież to ja z nimi rozmawiam .

- Ale ja się nie denerwuję …

- Nie kłam – przerwałam mu .

- No dobra – westchnął – przyznaje się , strasznie się denerwuje , zadowolona ?

- Bardzo – odpowiedziałam  z taką samą ironią z jaką on zadał pytanie – wiesz , że jak ty się denerwujesz to ja się jeszcze bardziej stresuję , więc proszę kochanie uspokój się – poprosiłam .

- Spróbuję – odpowiedział i wstał z kanapy – chcesz coś do picia ? – zapytał kierując się ku drzwiom .

- Pepsi proszę – uśmiechnęłam się słodko , a chłopak odwzajemnił mój gest i  zniknął za drzwiami .

Do  spotkania z Modest miałam jeszcze 3 godziny , a że dopiero co wróciliśmy od lekarza to postanowiłam poleniuchować sobie na kanapie wedle zaleceń doktora . Nie denerwowałam się tą rozmową , co jak co , ale dogadanie się z obcymi ludźmi przychodziło mi z łatwością , od czasu do czasu przecież trzeba skorzystać ze swojego daru. Dzisiaj chyba będzie mi najbardziej potrzebny .

- Proszę – powiedział Harry stawiając przede mną  na stoliku szklankę pełną chłodnego pepsi .

- Dziękuję – odpowiedziałam i podniosłam napój , żeby się napić .

- Julka mam do ciebie prośbę , jak będziesz na tej rozmowie to uważaj na słowa , bo jeden mały błąd i nasz związek może się skończyć , a to byłaby najgorsza rzecz jaka mogła by się przytrafić – powiedział Harry i przysunął się bliżej .

- Hazz nie zapominaj  z kim oni będą rozmawiać – zaśmiałam się – a tak na serio to poradzę sobie – puściłam mu oczko .

- Wiem , kochanie , wiem ….

*kilka godzin później *

Razem z Harrym stoję przed drzwiami biura , w którym miałam odbyć jedną z najważniejszych rozmów w  bardzo wyluzowana .Harry odwrócił mnie tak , żebym stała przodem do niego i namiętnie pocałował w usta .

moim życiu . Jednak mimo to byłam

- Julka cokolwiek oni by nie powiedzieli ja i tak zawsze będę cię kochał – zapewnił , ręce znowu zaczęły mu się trząść .

- Harry poradzę sobie , musimy myśleć pozytywnie – próbowałam go uspokoić .

- Wchodzimy ? – zapytał , a ja potwierdzająco kiwnęłam głową , chłopak zapukał do drzwi.

Drzwi się otworzyły , do środka wpuściła nas niewysoka blondyneczka i kazała nam usiąść na wyznaczonych dla nas miejscach  po czym sama zniknęła za czymś co przypominało parawan . Rozejrzałam się po pomieszczeniu , było obszerne z wielkim oknem , z którego był widok na centrum Londynu . Nagle zza tego samego parawanu , za którym zniknęła blondynka  wyszedł wysoki brunet ubrany w elegancki garnitur oraz kobieta o czerwonych włosach spiętych w wysokiego koka .

- Dzień dobry – przywitał się mężczyzna , najpierw podał rękę mi , a potem Harremu .

Kobieta tylko się uśmiechnęła , jednak po chwili usłyszałam jej głos :

- Harry możesz nas zostawić samych ? Chcielibyśmy porozmawiać z twoją ukochaną na osobności – poprosiła go , miała mocny głos , który zupełnie nie pasował do jej delikatnego wyglądu.

Styles  niechętnie wstał ze swojego miejsca puszczając moją dłoń , którą wcześniej trzymał . Skinął głową do obcych dla mnie ludzi po czym wyszedł z pokoju zostawiając mnie sam na sam z NIMI .

Kobieta i mężczyzna usiedli za biurkiem .

- Dobrze pani Julio , ja jestem Megan  , a to jest Tom – przedstawiła siebie i kolegę – mamy do ciebie parę pytań . Harry mówił , że jesteś fanką One Direction , więc na pewno dobrze wiesz , że musimy kontrolować chłopców , żeby stawali się jak najlepsi – słuchałam jej tylko potakując – a więc możesz opowiedzieć nam coś o sobie , jakieś podstawowe informacje.

Przez chwilę milczałam zastanawiając się co im najlepiej odpowiedzieć , ale widząc ich niezadowolone miny

spowodowane zapewne ciszą zaczęłam mówić :

- No , więc jak już wiecie mam na imię Julia , pochodzę z Polski , tam też mieszkają moi rodzice z moim młodszym Bratem . Do Londynu przyjechałam , żeby spełnić swoje marzenia , przez dłuższy czas mieszkałam z ciotką , która miała być moją opiekunką podczas ostatnich lat mojego życia – moi słuchacze spojrzeli  na mnie z przerażeniem w oczach , więc postanowiłam wyjaśnić im o co chodzi – jestem chora na białaczkę i zostały mi dwa lata życia – wytłumaczyłam – i … - chciałam mówić dalej , ale mi przerwano .

- Tyle nam wystarczy – powiedział Tom – Może pani już iść zadzwonimy , żeby omówić termin następnego spotkania – razem z Megan wstał zza biurka i odprowadził mnie do drzwi .

Gdy wyszłam z pomieszczania zastanawiałam się co to mogło znaczyć . Tak naprawdę nie wiem czy to , że nie pozwolili mi dokończyć jest dobre czy złe … mam nadzieję , że już niedługo się tego dowiem … 

____________________________________________________________________________

Przepraszam , że dzisiaj tak krótko , ale byłam u lekarza i jestem strasznie zmęczona , więc nie dałam rady nic więcej napisać :/ <3 A i chcę serdecznie pozdrowić Madix , która była jedną z moich pierwszych czytelniczek , jeszcze jak prowadziłam starego bloga <3 No i oczywiście chcę powiedzieć moim wszystkim obecnym czytelniczką , że : JESTEŚCIE WSPANIAŁE ! <3

 Czytacie = komentujecie <3