Two Years

Rozdział 32.

                                                      ~Oczami Harrego~

Odkąd z ust lekarza usłyszeliśmy tą straszną wiadomość minęły dwa dni , dwa dni , które były dla mnie  męczarnią , nie potrafiłem przyswoić sobie tego , że ona –największa i jedyna miłość mojego życia – w najbliższym czasie odejdzie z tego świata . A przecież jeszcze kilka miesięcy temu poznawaliśmy się , siedząc wpatrzeni w swoje oczy na drewnianej ławce w parku , podziwialiśmy otaczający nas krajobraz , dobrze pamiętam smak jej warg , gdy po raz pierwszy spotkały się z moimi . Pamiętam jej cichy głos , gdy odezwała się do mnie po raz pierwszy i pamiętam też , gdy  przestała ukrywać swoje uczucie do mnie i wyznała mi , że mnie kocha. A to wszystko zaledwie w niecałe dwa lata , to niesamowite jak wiele  dobrych i złych rzeczy w takim krótkim czasie. Byłbym wstanie dokładnie opowiedzieć naszą miłosną historię , gdyby ktoś o to poprosił , jedyne co mnie do niej nie pasuje to , to że nie zakończy się ona Happy end’em niczym z disney’joskiej bajki o pięknej księżniczce i księciu . Choć można by w sumie porównać nasze wspólne życie do bajki , jeśli miałbym wybrać , którąś z opowieści Disney’a  byłaby to „ Piękna i Bestia ”. Dlaczego właśnie ta ? Bo Julka jest jak Bella , piękna , uczynna , dobra , nieskazitelna , a ja jestem bestią , choć może z wyglądu raczej do tej postaci nie pasuję to prawda jest taka , że od środka jestem brzydki jak owy Bestia w bajce. W naszym związku to ja popełniłem najwięcej błędów – zdrada , kłótnie , które były wywoływane głównie  przeze mnie i mnóstwo innych rzeczy , których pewnie wiele osób nie byłoby wstanie wybaczyć , a jednak Julia to zrobiła , wybaczała mi nawet największą głupotę jaką mogłem zrobić i nadal darzyła mnie tak samo silnym uczuciem . Ona nie zważając na to jak okropne rzeczy jej wyrządziłem codziennie mówiłam mi jak bardzo mnie kocha .

Teraz żałuję wszystkiego co zrobiłem  złego dla niej , zdrady , każdej kłótni , tego , że czasem zmuszałem jej do rzeczy , których nie chciała . Byłem zły na siebie , teraz już nie da się cofnąć czasu , ale gdyby się dało byłbym wstanie zrobić wszystko co możliwe , żeby nie wyrządzić ukochanej żadnej krzywdy. 

                                                                     ***

- Choć do mnie Słoneczko – uśmiechnąłem się do córeczki , które przed chwilą obudziła się z głębokiego

snu i wyciągnęła swoje maleńkie rączki w moją stronę .

Ostrożnie wyjąłem ją z kojca i trzymając maleństwo na rękach zszedłem na dół , gdzie w salonie siedziała Julka . Po wielu namowach udało jej się przekonać lekarzy , że dużo bardziej woli spędzać ostatnie dni życia w domu z rodziną niż w szpitalu z pielęgniarkami  i tak właśnie siedzi teraz na kanapie , owinięta w pomarańczowy koc , w dłoniach ściska kubek gorącej herbaty , a wzrok wbija w kultowy moment ulubionego serialu. Zająłem miejsce obok ukochanej , gdy mnie zauważyła  uśmiechnęła się i chwyciła pilot od telewizora po czym ściszyła go .

- Mogę ? – zapytała patrząc na córkę .

- Oczywiście – uśmiechnąłem się , a ona delikatnie i powoli zabrała z moich rąk  Darcy , po czym mocno ją do siebie przytuliła , po policzku Julii spłynęła pojedyncza łza , otarłem ją szybki ruchem ręki .

- Przepraszam ,  ale po prostu tak strasznie boli mnie to , że zostało mi tak mało czasu z wami – powiedziała po chwili smutnym tonem .

- Kochanie nie możesz ciągle myśleć jak pesymistka , gdzie się podziała moja optymistka z parku ? – zaśmiałem się całując ją w policzek , chciałem choć trochę poprawić jej humor, jednak dobrze wiedziałem , że w takiej sytuacji będzie to bardzo trudne – kocham cię – szepnąłem jej do ucha .

- Ja ciebie też – uśmiechnęła się i oparła głowę o moje ramię – Hazz … ?

- Tak ?

-Chodźmy na naszą ławkę , dopiero jest początek października , nie jest jeszcze aż tak zimno – popatrzyła na mnie ,w jej oczach lśniły niewielkie iskierki nadziei , uwielbiałem je .

- Pewnie , a co zrobimy z Darcy ? – zapytałem .

- Weźmiemy ją ze sobą , przecież , gdyby nie ta ławka to nie byłoby jej na świecie – zaśmiał się po czym powoli , żeby nie rozerwać szwów  wstała z miejsca i z córką na rękach ruszyła po schodach na górę , aby przygotować siebie i małą na spacer.

To straszne , że Darcy nie będzie pamiętaj jak wspaniałym człowiekiem jest jej mama . Przecie takiej drugiej osoby jak ona nie ma świecie , więc ja po jej śmierci nie będę w stanie się już nigdy zakochać , bo moje serce już na zawsze będzie należeć do niej .

Pół godziny później spacerowaliśmy już powolnym krokiem parkowymi alejkami  zmierzając w stronę naszej ławki . Jesień było już widać z każdej strony . Chłodny wiatr rozwiewał opadające z drzew kolorowe liście i włosy mojej ukochanej . Julka cały czas się uśmiechała , w ostatnim czasie nie widziałem jej aż tak szczęśliwej .

W końcu doszliśmy do celu , zaparkowałem wózek Darcy przy ławce , a Julka wzięła dziewczynkę na ręce po czym usiadła w dokładnie tym samym miejscu , na którym siedziała podczas naszych pierwszych spotkań . Ja natomiast usiadłem tuż obok niej , nie tak jak wtedy , gdy codziennie po trochu zmniejszałem dzielący nas dystans , teraz siedziałam jak najbliżej się dało , objąłem ją ramieniem .  Przez dłuższą chwilę milczeliśmy się wsłuchując się w szum jesiennego wiatru i wpatrując się w staw , który znajdował się kilka metrów przed nami .

- Kochanie pamiętasz jak na początku naszego związku , gdy powiedziałam ci o chorobie strasznie to przeżywałeś ? – zapytała , a ja odwróciłem głowę w jej stronę i potwierdzająco kiwnąłem – pamiętasz co ci wtedy powiedziałam ?

- Że zawsze będziesz ze mną tutaj – przypominając sobie te słowa wskazałem dłonią na miejsce , gdzie znajduje się moje serce .

- Pamiętaj o tym – uśmiechnęła patrząc prosto w moim życiu .

- Nigdy nie śmiałbym zapomnieć …. 

______________________________________________________________________________

WAŻNE PYTANIE !

Gdzie będziecie na "This is us " , czy w ogóle będziecie , a jeśli tak to kiedy ? ;)

Jeśli ktoś będzie na premierze w Multikinie w Krakowie o godzinie 18 to będzie miał okazję mnie spotkać , o ile ktoś by oczywiście chciał ;D

10 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ <3