Another world

Rozdział 27.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Harry)

Chyba powoli zaczynam wariować , cały czas śnią mi się przeróżne koszmary o jednej i tej samej tematyce – utracie Alexis. Mam nieodparte wrażenie , że nie dotrzymała obietnicy , że po mimo naszej ostatniej rozmowy i tak postanowiła zrobić coś , żeby wyciągnąć mnie z więzienia .

Do mojego procesu zostały zaledwie dwa dni , dwa dni , które będą ciągnąć się w nieskończoność , potem utknę w więzieniu już na zawsze , a co najgorsze nigdy więcej nie zobaczę ukochanej .Nie będę mógł jej dotknąć , pocałować , przytulić …nie będę mógł usłyszeć jej głosu, śmiechu, nie będę mógł spojrzeć w oczy i już nigdy nie zobaczę jej tuż po przebudzeniu w mojej koszulce i potarganych włosach.

Ciekawe czy ułoży sobie życie beze mnie ? Czy znajdzie innego chłopaka ,zakocha się w nim , wezmą ślub i będą mieć trójkę dzieci ? Czy zapomni o mnie o tym wszystkim co razem przeżyliśmy ? Czy zapomni o tym jak bardzo mnie kochała ? Czy będzie wiedzieć , że ja nigdy nie przestanę jej kochać , nawet tutaj płacąc za kratkami za swoje grzechy?

Jeszcze gorzej będzie jeżeli przeze mnie nigdy nie się nie ustatkuje , będzie żyła sama z głupią nadzieją , że może wypuszczą mnie na wolność i znów będziemy mogli być razem… nie zniósł bym myśli , że jest nieszczęśliwa przeze mnie , że już drugi raz zniszczyłem jej życie .

I pomyśleć , że byłem w stanie uwierzyć , że gdy będziemy ukrywać się w podziemiach wszystko będzie dobrze , będziemy żyć długo i szczęśliwie. Byłem głupi i za moją głupotę płacą teraz wszyscy , na których mi zależy.

***

- I co chłopczyku już nie długo będziesz prawowitym mieszkańcem tej wspaniałej placówki – śmiał się jeden z policjantów , który odprowadzał mnie na stołówkę , posiłki musiałem jadać ze wszystkimi kryminalistami.

- Wiem – mruknąłem , słyszałem to każdego dnia , od każdego z funkcjonariuszy .

- Myślałem ,że wciąż wierzysz w to , że twoja dziewczyna cię uratuje – o dziwo nie było słychać w tym zdaniu choćby krzty ironii.

- Po co wierzyć w coś co jest nie możliwe ? Dla mnie liczy się jedynie to , żeby ona była bezpieczna i szczęśliwa – westchnąłem, za każdym razem , gdy o niej myślałem czułem kłucie w sercu , to bolało za bardzo.

- Szkoda mi was – powiedział mężczyzna , to była najdziwniejsza rzecz jaką usłyszałem odkąd się tutaj znalazłem – nie zgadzam się z komendantem i wierzę ci , że zabiłeś tego chłopaka  , żeby ją chronić.

- Dlaczego ? – zdziwiłem się .

- Bo widziałem jak na nią patrzyłeś jak wtedy do ciebie przyszła , jeszcze nigdy w życiu nie widziałem tak bardzo zakochanego człowieka – uśmiechnął się poklepał mnie po plecach – żałuję , że nie mogę wam pomóc …

- Sam fakt , że nam pan wierzy jest pocieszający – odwzajemniłem uśmiech .

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Weszłam do przestronnego , ciemnego pomieszczenia . Na środku stała duża , czerwona kanapa , na której siedział Black – przywódca .  Obok mężczyzny zajmowały miejsce dwie blondynki ubrane w skąpe , lateksowe sukienki.  Przy oknie znajdował się stół do piłkarzyków , na ścianie wisiał 52 calowy telewizor plazmowy , pod którym znajdowała się najnowsza konsola i stosik gier wideo , krótko mówiąc raj dla facetów , było tu znacznie więcej tego typu bajerów .

- Proszę , proszę kogo jak kogo , ale panienki mojego ulubionego byłego pomocnika się nie spodziewałem – zaśmiał się mężczyzna i objął jedną ze swoich koleżanek , wydawał się być wysoki i całkiem młody , czarne włosy miał równiutko przystrzyżone , przy ciemnych  spodniach zwisały srebrne łańcuchy , natomiast umięśnione ramiona zdobiła czarna , skórzana kurtka.

Skąd wie kim jestem ?

Milczałam , nie wiedziałam co mu odpowiedzieć. Chłopak nie wyglądał na niebezpiecznego , jednak dobrze pamiętałam to co mówili mi przyjaciele przed przyjazdem tutaj , facet , który siedzi naprzeciwko mnie jest nieobliczalny i w każdej chwili może zmienić się w potwora. Głos uwiązł mi w gardle nie pozwalając na wypowiedzenie chociażby jednego słowa .

- Słucham czego piękna laleczka , dla której mój przyjaciel – słowo „przyjaciel ” wymówił z wyraźną ironią – zabił mojego dłużnika chce ?

- Przyszłam poprosić cię o przysługę – odpowiedziałam starając się , żeby mój głos był pewny .

- O przysługę – uśmiechnął się , a następnie wstał – ale zdajesz sobie sprawę skarbie , że tutaj przysługi nie są za darmo ?

- Wiem Black – syknęłam – a może raczej Tony ? – uśmiechnęłam się z udawaną słodkością.

Chłopak popatrzył na dziewczyny i gestem nakazał im opuścić pomieszczenie . Miał kamienną twarz , nie wiedziałam jak bardzo rozłościło go to , że użyłam jego imienia , które wyjawił mi Louis .

Gdy zostaliśmy sami podszedł do mnie i zapytał :

- Jesteś bardzo odważna , przychodzisz tutaj sama i na dodatek używasz słowa , które jest w tym miejscu zakazane – zaśmiał się , ale nie był to zbyt przyjemny śmiech – Styles zawsze wiedział co dobre , zwykle przyprowadzał do siedziby same najlepsze laski i choć wszyscy dobrze wiedzieli co wyprawia on i tak wciąż upierał się , że kocha tylko ciebie.

- Nie obchodzi mnie to – warknęłam , wiedziałam co próbuje osiągnąć.

- Czyżby ? Nie jesteś zła , że się ..hm… puszczał ?

- To nie istotne ! – krzyknęłam podirytowane – słuchaj mam gdzieś to co było kiedyś liczy się to co jest teraz , a teraz dzięki tobie Harry może trafić na dożywocie za kratki , więc liczę na to , że mi pomożesz !

- Zadziorna i pewna siebie – powiedział sam do siebie – Kotku  wiem o co ci chodzi i za odpowiednią cenę to dostaniesz bez większych przeszkód .

- Czego chcesz?

Podszedł bliżej , odgarnął kosmyki włosów , które opadły mi na oczy , a następnie ujął mnie za podbródek i podniósł moją głowę tak , że nasz spojrzenia się spotkały.

- Ciebie laleczko …

__________________________________________________________________________________

20 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ W PIĄTEK <3