Change

Rozdział 6.

                                                               ~Oczami Julii~

- Możesz mi wyjaśnić dlaczego nie wolno mi tego zrobić ?! – byłam zła na Harry’ego , teraz już całkowicie

nie mogłam go zrozumieć .

- Po prostu nie będziesz tego robić , nie pozwalam ci – wycedził przez zaciśnięte zęby , nie patrzył mi w oczy , jego wzrok uciekł gdzieś w kąt pokoju .

- Patrz na mnie Harry ! – krzyknęłam , wiedziałam , że wypowiadając jego imię moje szanse maleją , ale tylko w taki sposób byłam wstanie zmusić go do patrzenia mi prosto w oczy – to , że cała reszta cię słucha to nie znaczy ,że ja też będę ! Jeszcze nie należę do gangu , więc nie ma prawa mi rozkazywać ! – widziałam jak trzęsą mu się ręce , jak zaciska szczękę , żeby czego nie powiedzieć , widać było jak się przed czymś powstrzymuje .

Styles odwrócił się do mnie tyłem i wziął głęboki wdech , odszedł ode mnie i usiadł w swoim fotelu , po czym schował twarz w dłoniach . Jego zachowanie było dla mnie szokiem , wyglądał tak bezradnie jakby nie mógł sobie z czymś poradzić , jakby coś go męczyło , ale nie mógł mi o tym powiedzieć .

Postanowiłam wyluzować , tak jak on wcześniej wzięłam głęboki wdech  i powoli do niego podeszłam , nachyliłam się nad nim i rozchyliłam jego dłonie tak , żeby widzieć jego niesamowitą twarz . Po raz pierwszy odkąd jesteśmy bliżej miał taki zagubiony wyraz twarzy , jak dziecko , które nie może odnaleźć  mamy , tyle , że on najwidoczniej nie mógł odnaleźć rozwiązania problemu , który chyba długo go dręczy .

- Przepraszam – powiedziałam spokojnym tonem – nie powinnam krzyczeć … ale po prostu coraz trudniej mi cię zrozumieć – wyjaśniłam mu , on zamknął oczy , a gdy je otworzył znowu patrzył tym samym obojętnym na wszystko wzrokiem , szczerze mówiąc trochę mnie to uspokoiło .

- Póki ja tu rządzę nie pozwolę ci się truć – powiedział tonem tak poważnym jak mój ojciec , to akurat było dość dziwne .

- To miłe z twojej strony- uśmiechnęłam się i złapałam jego dłoń ściskając ją mocno , Styles poza pocałunkami , które zazwyczaj były dość łapczywe i brutalne  nie okazywał za bardzo uczuć , dlatego w tym związku , o ile można to w ogóle związkiem nazwać , to ja musiałam dbać o takie szczegóły .

- Ja nie jestem miły – prychnął , ale nie puścił mojej dłoni – po prostu nie chcę , żeby  coś ci się stało , w

końcu twój ojciec pracuje w policji i już wystarczająco mnie nienawidzi – jego głos był taki obojętny , a jednak ja wiedziałam , że po prostu się wykręca .

- Jesteś miły , dobry i kochający , może nie na wierzchu , ale tu – wolną dłoń położyłam w miejscu gdzie znajduje się jego serce – ale tutaj w środku jesteś i ja o tym dobrze wiem – nieoczekiwanie pocałowałam go w usta , on podtrzymał nasz pocałunek tak , że trwał on o wiele dłużej niż zwykle .

- To śmieszne , jesteś jedyną osobą która tak uważa – powiedział po tym jak jego malinowe wargi oderwały się od moich ust.

- Ktoś w końcu musi być pierwszym- zaśmiałam się .

- Muszę iść – odezwał się po chwili .

- Gdzie ? –zapytałam zdziwiona .

- Coś załatwić z chłopakami , ale ty tu zostań i czekaj aż wrócę – rozkazał .

- No dobrze – uśmiechnęłam się – to ja już pójdę na dół do dziewczyn – ruszyłam w kierunku drzwi i opuściłam pomieszczenie zostawiając go samego .

Minęło pół godziny , chłopcy gdzieś się ulotnili , a ja zostałam razem Em i Paulą . Siedziałyśmy na kanapach i

rozmawiałyśmy , nagle przypomniało mi się coś o co chciałam je zapytać :

- Dziewczyny mam do was pytanie , wiecie co się dzieje z Harry’m ? – zapytałam , a one tylko popatrzyły po sobie nie udzielając mi odpowiedzi – ej , wiecie coś czy nie ? – po ich minach łatwo było zorientować się , że nie chcą mi czego powiedzieć.

- Wiem – zaczęła niepewnie Paula , po czym spojrzała na Emilie , która skinęła głową dając znak przyjaciółce , żeby powiedziała mi co wiedzą -  bo my mamy takie podejrzenie … , że on się w tobie … zakochał …

- A to wszystko wyjaśnia – zaśmiałam się .

- Cieszysz się z tego ? – zapytała Em z lekkim , ale wyczuwalnym zdziwieniem .

- I to jeszcze jak ! – wręcz krzyczałam z radości – ja kocham go , a skoro on kocha mnie , to czy to nie jest wspaniałe ? – rozmarzyłam się .

- Tak , tak – odpowiedziała mi Paula jednak tak jakby bez przekonania , czyżby one wiedziały coś więcej ?

- Ej  , pamiętacie  jak kilka lat temu wygrałyśmy konkurs taneczny ? – przypomniała Emila jednocześnie zmieniając temat.

- No tak , ale przecież nie tylko jeden tylko trzy – zaśmiałam się .

- A pamiętacie jeszcze jak się tańczy ? – Em wstała i podeszła do magnetofonu- bo tak jakoś się przypadkowo zdarzyło , że w mam tutaj płytę z tymi piosenkami , do których tańczyłyśmy .

Wstałyśmy z miejsc i najpierw przypomniałyśmy sobie nasz debiutancki układ , a potem tańczyłyśmy tak

jakbyśmy robiły to codziennie . To było niesamowite znowu zacząć tańczyć , tak dawno tego nie robiłam , tak właściwie to przestałam tańczyć przez rodziców , uznali , że to mnie tylko rozprasza w nauce , więc odpisali mnie zajęć i kategorycznie zabronili tańczyć . Jednak ostatnio łamię sporo zasad , więc tą też złamię . Tak bardzo kocham tańczyć , obracając się , wirując i po prostu ruszając się w rytm muzyki wyrażałam siebie , jednak rodzice nie potrafili tego zrozumieć .

Tańczyłyśmy bardzo , bardzo długo , w końcu kończąc ulubiony układ wykonałyśmy obrót zatrzymując się naprzeciwko drzwi wejściowych , w których jak się okazało stali chłopcy i z lekkim zdziwieniem na twarzy się nam przyglądali .

- I kto by pomyślał , że nasz dziewczynki tak potrafią tańczyć – zaśmiał się Louis .

-Każdy ma jakieś tajemnice ! – krzyknęłyśmy jednocześnie po czym wszyscy wybuchliśmy śmiechem.

____________________________________________________________________________

Hahah , wzięło mnie trochę na słodkości ^^ Chciałyście coś dzisiaj to macie ! <3 Mam nadzieję , że się podoba ;) <3

10 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ <3