More than love ...: I WANT YOU TO ROCK ME

Rozdział 21.

~Oczami Julii~

Gdy się obudziłam dziś rano Harry już nie spał , leżał i wpatrywał się we mnie swoimi ślicznymi ,zielonymi Uśmiechnął się lekko , a potem zapytał :

oczami .

- Jak się spało kochanie ?

- Tak dobrze jak nigdy – również się uśmiechnęłam .

- To co dzisiaj masz zamiar robić ?? – po krótkiej chwili zadał kolejne pytanie.

- Nie wiem , a ty co chciałbyś robić ?

- Dzisiaj zabiorę cię w wyjątkowe miejsce – uśmiechnął się chytro - To co wstajemy ? Bo przed nami długa droga do tego miejsca.

- Ok. – odpowiedziałam i wstałam z łóżka , podeszłam do torby , w której miałam ubrania , wzięłam sukienkę , odwróciłam się w stronę Harrego , chłopak leżał na łóżku i przygryzł wargę – co mi się tak przyglądasz skarbie ?

- Bo wyglądasz tak niesamowicie w tym stroju – powiedział i jeszcze bardziej przygryzł dolną wargę .

- Ale ja na sobie praktycznie nic nie mam – zaśmiałam się , miałam na sobie tylko czarną bieliznę – ale weź się ogranij kochanie , bo sobie wargę przegryziesz .

- Hahahah – zaczął się śmiać - no i wtedy nie będę miał czym się całować .

- Oj Harry – również zaczęłam się śmiać .

Jakieś dwie godziny później byliśmy już w drodze do tego „wyjątkowego miejsca ” , w które postanowił zabrać mnie Styles. Praktycznie w ogóle nie przestawaliśmy rozmawiać , musieliśmy nadrobić wszystkie stracone dni , ale w ogóle nie poruszaliśmy tematu ciąży i dzieci , a ja strasznie chciałam wiedzieć jedną rzecz , więc zapytałam :

- Harry jak byś chciał nazwać dzieci ?

- Obojętnie , byle by tylko dziewczynka miała na imię Darcy – odpowiedział wpatrzony w drogę .

- To chyba jednak nie jest ci tak obojętne – zaśmiałam się – skoro ty wybrałeś imię dla dziewczynki to ja wybieram dla chłopca – uśmiechnęłam się - chłopiec będzie miał na imię Filip.

- Ok. , skoro tak chcesz – powiedział , gdy zaczęliśmy ten temat Harry zaczął się jakoś tak dziwnie zachowuje .

- Hazz co jest ? Jakoś dziwnie się zachowujesz …

- Nie no co ty … nic mi nie jest… - powiedział i uciekł wzrokiem ode mnie .

Przestałam zadawać pytania , pogłosiłam radio i zaczęłam patrzeć się w okno . Fakt , że zostaniemy rodzicami jest trochę straszny , ale nie sądziłam , że aż tak zareaguje . Miałam racje , nie powinnam mu mówić , wtedy by tego nie było , nie było by tego dystansu między nami , gdy zaczyna się temat o dzieciach . Ale może jednak to w końcu wyjdzie jakoś na dobre , przecież to nie jest aż tak straszne , prawda ? On po prostu musi się z tym oswoić , tak jak ja , obawiam się jednak , że to nie nastąpi zbyt szybko .

- No i jesteśmy na miejscu – powiedział Styles parkując przed niewielką kawiarenką.

- To znaczy , że gdzie jesteśmy ? – zapytałam zdziwiona.

- W tutaj mieszkałem … - zaczął mówić Harry , ale ja mu przerwałam.

- A no tak tutaj przeprowadziliście się z Holmes Chapel ty , twoja siostra i twoja mama. Twoja mama prowadziła tutaj pub , a tu gdzie teraz jesteśmy przychodziłeś na lody ze swoim trochę starszym kolegą , ale nie mieszkaliście tu długo , bo potem przeprowadziliście się z powrotem do Holmes Chapel – gdy skończyłam mówić Harry patrzył na mnie zdziwiony – przyzwyczaj się kochanie , bo ja jestem directioner – zaśmiałam się .

- Z dnia na dzień zaskakujesz mnie coraz bardziej – chłopak nadal był zdziwiony - dobra chodźmy do środka .

Weszliśmy do budynku i usiedliśmy przy stoliku, który stał obok okna . W środku nie było zbyt wiele ludzi , dwa stoliki dalej siedziała para 13-latków , pewnie byli na randce , bo patrzyli na siebie maślanymi oczkami . Na krześle przy barze siedziały dwie młode kobiety i rozmawiały , a poza tym było tu jeszcze kilku mężczyzn i trzy małe dziewczynki.

- Julka , wiesz jesteśmy ze sobą , spodziewamy się dzieci… - Harry przełknął głośno ślinę – a tak na prawdę wiem o tobie bardzo mało , możemy dzisiaj pogadać o tobie ?? – zapytał bawiąc się serwetką .

- Skoro chcesz to pewnie – uśmiechnęłam się – to co chciałbyś wiedzieć o Julii Green ?

- Jesteś Polką , prawda ? – zapytał , a ja potwierdzająco kiwnęłam głową – to dlaczego masz angielskie nazwisko ?

- Mój dziadek pochodzi z Anglii , ale przyjechał do Polski na wakacje i tam poznał moją babcię , zakochali się , wzięli ślub i zostali w Polsce – wytłumaczyłam – ci dziadkowie za bardzo mnie nie lubią – zaśmiałam się .

- Jak dziadkowie mogą nie lubić swojej wnuczki ? –Harry popatrzył na mnie z tzw. miną „WTF?!”.

- Gdy moja mama zaszła w ciąże i rodzice mojego taty się tym dowiedzieli wyrzucili tatę z domu , bo oni byli bardzo religijni , a moi rodzice nie mieli wtedy jeszcze ślubu , więc według nich to było wbrew zasadą - mówiłam – no i ostatnio się też dowiedzieli o mojej ciąży , więc teraz już kompletnie się nie będą do mnie odzywać .

- A masz rodzeństwo ? – Hazz zadał kolejne pytanie .

- Eh… miałam – westchnęłam na samo wspomnienie tego dnia – miałam młodszą siostrę ,miała 5 lat jak od nas odeszła , byłyśmy wtedy u mojej babci od strony mamy , która ma przed domem taki mały ogródek , wtedy była tam zepsuta furtka i bardzo łatwo się ją otwierało , Zosia , tak miała na imię , bawiła się właśnie w tym ogródku , w pewnym momencie zobaczyła pieska na ulicy i wybiegła do niego , kierowca , który jechał z na przeciwka jej nie zauważył …

- Tak mi przykro – Styles nie wiedział co powiedzieć , z resztą jak większość ludzi w takiej sytuacji.

- Nic nie szkodzi , przyzwyczaiłam się już do tego , teraz jest w lepszym miejscu i nie jest tam sama , tata się nią zajmuje – uśmiechnęłam się- od razu odpowiem na kolejne pytanie , mój tata też nie żyje , zginął kilka lat temu .

W tej chwili kelnerka przyniosła koktajle , które zamówiliśmy wcześniej .

- Przepraszam , chyba nie powinienem pytać o takie rzeczy ….

- Nic się nie stało – odpowiedziałam spokojnie - w końcu skąd mogłeś wiedzieć o tym wszystkim…

Przez dobre pół godziny opowiadałam Harremu o sobie i swoim życiu , widać było , że nie zdawał sobie sprawy z tego , że miałam dość ciężko , a jak na razie lepiej nie jest , no może po mimo tego , że mam go . Nigdy nie miałam łatwego życia , problemy z dziadkami , śmierć siostry i taty , a na dodatek kilkakrotnie musiałyśmy zmieniać z mamą miejsce zamieszkania , ale nie narzekam , moje dotychczasowe życie nauczyło mnie , że muszę cieszyć się tym co mam , bo przecież nigdy nie wiadomo kiedy to stracę .

- To może teraz pójdziemy się przejść ? – zaproponował Harry , gdy nasze szklanki były już puste , a między nami przez chwilę panowała cisza .

- Pewnie – odpowiedziałam .

Chłopak zapłacił za koktajle i razem wyszliśmy z kawiarni , szliśmy wzdłuż polnej drogi , gdy nagle Harry złapał mnie za rękę i zaciągnął w łąki. Staliśmy na samym środku polany , wokół nas rosła wysoka trawa i kolorowe kwiaty ,chłopak przybliżył się do mnie i zapytał :

- Zatańczy ze mną pani ? – na jego twarzy pojawił się uroczy uśmiech.

- Ale nie wiem czy pan zauważył , ale nie mamy muzyki – zaśmiałam się .

- To się zaraz załatwi – powiedział i wyjął z kieszeni moją komórkę , którą dałam mu na przechowanie , z łatwością ją odblokował i włączył „ They don’t know about us ”- Może być ?

- Mhm – uśmiechnęłam się i zaczęliśmy tańczyć.

Wszystko działo się jak w jakimś niezwykłym śnie , ja , chłopak marzeń , zachód słońca , prześliczna łąka i ulubiona piosenka. Brakowało mi tej bliskości między mną , a Harrym , cieszę się , że to wróciło , i że znowu jesteśmy razem .

) , odwróciłam się w stronę Harrego , chłopak leżał na łóżku i przygryzł wargę – co mi się tak przyglądasz skarbie ?